مطالعه ای بر نقش تکنولوژی و فناوری های نوین در فرآیند تربیتی دانش آموزان

تغییرات در سیستم آموزشی ایران همواره بسیار کند بوده است. بنابراین با توجه به پیشرفت تکنولوژی و ورود فناوری های نوین در عرصه ی زندگی شکاف بزرگی میان سیستم آموزشی و فناوری وجود دارد. که باید هرچه سریع تر به برطرف کردن این موضوع پرداخت. و نقش تکنولوژی در آموزش را پررنگ تر نمود. این شکاف در واقع باعث ناهماهنگی های بسیاری بین سیستم آموزشی و نیازهای دنیای امروز شده است. آموزش و پرورش به عنوان یکی از نهادهای اجتماعی، خود تحت تاثیر تغییر و تحولات تکنولوژیکی و اجتماعی بوده است. با وجود انواع مسائل و مشکلات جدید در زندگی روزمره انسان ها، بار سنگین نظام های آموزشی سنگین تر شده است. بحرانهای جهانی از قبیل انفجار جمعیت، انفجار دانش و آلودگی محیط زیست،مشکلات جدیدی است که بر مشکلات گذشته،افزوده شده وپیشرفت های انسان در علوم انسانی مانند روان شناسی تعلیم و تربیت و… نقاط ضعف و کمبود های آموزشی را بیشتر آشکار کرده و راه را برای ایجاد تغیرات سود مند جدید باز کرده اند. یکی از عواملی که برای مقابله با مشکلات آموزشی در کشورها مورد توجه قرار گرفته است، تکنولوژی آموزشی است. تکنولوژی آموزشی ابزار و روش های در اختیار صاحب نظران و دست اندرکاران تربیتی قرار می دهد که آنها را برای غلبه بر مسائل و مشکلاتی که ذکر شد تجهیز می کند. به طور کلی یکی از عناصر اصلی و مهم در سیستم های آموزشی، فناوری آموزشی است که از یک سو باعث افزایش کیفیت آموزش می شود و از سوی دیگر منجر به کاهش هزینه ها و کمک به صرفه جویی در نظام آموزشی و آموزش و پرورش شده است که در برخی موارد در آموزش های تخصصی هزینه ها به نصف کاهش یافته است. از اواسط قرن بیستم، با اختراع کامپیوتر، سلطه تکنولوژی بر صنعت، خدمات، کشاورزی و در تمامی جوانب زندگی بشر آشکار شد. فناوری اطلاعات و آموزشی برای یادگیری دانش و مهارت به عنصری ضروری در سیستم های آموزشی در سراسر جهان تبدیل شده است و با استفاده از فناوری های آموزشی می توان به نیازهای جامعه علمی پاسخ داد. در این پژوهش علاوه بر بررسی رویکردهای موجود و تاثیرات مثبت و مفید آنها و نقش فناوری در آموزش، مولفه هایی مانند دانش، کمیت، کیفیت و سهولت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

کیفیت آموزشی ، فناوری اطلاعات ، دسترسی ، فناوری آموزشی ، کمیت و کیفیت.