اثربخشی آموزش شادکامی به شیوه شناختی رفتاری فوردایس بر میزان خوش بینی وکیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش شادکامی به شیوه شناختی-رفتاری فوردایس بر میزان خوش بینی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان است. تحقیق حاضر از نوع پژوهش های تجربی است که به روش مداخله ای صورت گرفته است. جامعه آماری در این پژوهش عبارتند از کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان که طی مقطع ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۲ به بیمارستان امام رضا کرمانشاه جهت درمان مراجعه کرده بودند. نمونه گیری به روش تصادفی ساده و در غالب دو گروه آزمایش و گواه انجام شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی، خوشبینی و شادکامی آکسفورد هستند. از روش های آماری توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش شادکامی به شیوه شناختی-رفتاری فوردایس بر میزان خوش بینی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان اثر دارد.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، شناختی رفتاری فوردایس ، خوش بینی ، کیفیت زندگی