بررسی رابطه بین خودپنداره تحصیلی بر نگرش تحصیلی دانش آموزان دختر رشته علوم انسانی منطقه ضیاءآباد

تبین رفتار انسان در طول زندگی و به خصوص در دوران تحصیلی را می توان به صورت هدفمند و از طریق خودپنداره تحصیلی توصیف کرد، هر جا تجربه ای با خودپنداره فرد مطابقت داشته باشد، آن تجربه را قبول و در رفتار خود مورد استفاده قرار می دهد و هرگاه با خودپنداره فرد مطابقت نداشته باشد، تاثیرات تجربه فوق مضطرب کننده و برای فرد غیر قابل تحمل شده و گوشه گیر می شود. بر این اساس هدف تحقیق بررسی رابطه بین خودپنداره تحصیلی بر نگرش تحصیلی دانش آموزان تعیین شد. روش پژوهش حاضر از حیث هدف، کاربردی؛ و از حیث ماهیت، توصیفی_پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم منطقه ضیاءآباد تشکیل می دهند که تعداد آنها ۵۰ نفر می باشد. به علت محدود بودن جامعه آماری، از روش سرشماری استفاده شد. ابزار پژوهش دو پرسشنامه خودپنداره تحصیلی و نگرش تحصیلی می باشد. پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ برای خودپنداره تحصیلی ۷۶/۰ و نگرش تحصیلی ۸۳/۰ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی همچون آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرم افزار ۲۰ SPSSاستفاده شد. ونتایج نشان داد خودپنداره تحصیلی بر نگرش تحصیلی دانش آموزان تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره تحصیلی ، نگرش تحصیلی ، نگرش ، دانش آموزان