بررسی رابطه خلیفهاللهی انسان با صفات نکوهش محور در قرآن کریم از منظر مفسران

یکی از دغدغه هایی که ذهن برخی از افراد را به خود مشغول کرده، مبحث خودشناسی است. انسان در این زمینه کوشش بسیار نموده و مطالعات فراوانی انجامشده؛ اما اینکه خود پروردگار چگونه انسان را توصیف نموده، اندیشمندان تا حدی غافل بودهاند. آنچه که در این میان مسئله ساز بود، توصیف دوگانه قرآن کریماز بشر بود. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی-تحلیلی و با روش کتابخانه ای به بررسی اوصاف مذموم آدمی در قرآن پرداخته است. آنچه که پس از بررسی منتجشد این است که صفات به کار رفته برای انسان، نسبی بوده و باتوجه به محتوای آیه باید ارز یابی شود. البته در برخی آیات مراد خداوند از این صفات مذموم رشدو ارتقای انسان بوده و اینکه نباید جایگاه خلیفهاللهی خود را با اعمال واهی ازبین ببرد. به واقع آدم، خوب یا بد، مخلوق خداست و پروردگار هیچگاه فعل خودرا نکوهش نمیکند. در نهایت (دانستیم): انسان روح خدا گونه دارد و از همان روزهای نخستین تولد پاک است اما در آینده نباید خود را آلوده نماید. فلذا با عملبه واجبات و ترک محرمات، و تزکیه نفس به مقامی که در شانش است، یعنی (خلیفهاللهی) برسد.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، انسان ، خلیفهاللهی ، صفات نکوهش ، مفسران