تاثیر ورزش بر میزان سلامت روان و تاب اوری پرستاران زن شهر تهران

هدف از مطالعه حاضر بررسی وضعیت سلامت روان و تاب آوری پرستاران زن جوان شرکت کننده در کلاس-های ورزشی تفریحی است که از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی- همبستگی بود و به صورت میدانی انجام گرفت. جامعه آماری کلیه پرستاران زن جوان بیمارستان تهران، شرکت کننده در کلاس های ورزشی تفریحی می باشد (۱۳۵ نفر) که بر اساس فرمول جدول مورگان تعداد ۹۹ نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد .ابزار مطالعه پرسشنامه و در سه بخش پرسشنامه عمومی، پرسشنامه سلامت عمومی GHQ با پایایی( ۹۳/۰)، پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون (۲۰۰۳)، با پایایی( ۹۷/۰)بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کولوموگروف و اسمیرنف (KS) برای تعیین نرمال بودن متغیرها، آزمون t-test، اسپیرمن و کروسکال والیس برای پاسخ به فرضیه های تحقیق استفاده خواهد شد. ضمنا برای انجام محاسبات و پردازش اطلاعات از بسته نرم افزاری Spss استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که وضعیت سلامت روان پرستاران زن شرکت کننده در کلاس های ورزشی تفریحی در حد مناسب اما وضعیت تاب آوری آنها در حد نامناسب و کم بود. همچنین وجود رابطه معنی دار بین دو متغیر سن و وضعیت سلامت روان پرستاران پذیرفته نشد. اما وجود رابطه معنی دار مستقیم بین دو متغیر وضعیت تاب آوری پرستاران زن شرکت کننده در کلاس های ورزشی تفریحی و سن پذیرفته شد .اط طرف دیگر بین وضعیت سلامت روان و تاب آوری پرستاران زن شرکت کننده در کلاس ها برحسب نوع جرم تفاوت معنی دار وجود دارد و وجود رابطه معنیدار معکوس بین دو متغیر وضعیت سلامت روان و تاب آوری آنها و میزان محکومیت پذیرفته شد. اما وجود رابطه معنی دار بین دو متغیر وضعیت سلامت روان و تاب آوری پرستاران پذیرفته نشد.

کلیدواژه ها:

وضعیت سلامت روان ، تاب آوری ، پرستاران زن ، کلاسهای ورزشی تفریحی