بررسی میزان رضایت مندی دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد از دروس و شیوه تدریس استادان

زبان و ادبیات فارسی در انتقال تجربیات، دانش و فرهنگ به نسل های آینده نقش مهمی ایفا می کند و در دانشگاه های ایران سال هاست رشته ای با عنوان زبان و ادبیات فارسی ایجاد شده است. به نظر می رسد دانشجویان این رشته، به تدریج به دلایل متعددی دچار کاهش نگرش مثبت و انگیزش نسبت به رشته تحصیلی خود می شوند و ممکن است نسبت به برخی دروس و تکالیف درسی احساس عدم رضایت مندی و در طولانی مدت فرسودگی تحصیلی را تجربه کنند. از آن جایی که یکی از این دلایل می تواند محتوای دروس و نحوه تدریس استادان آن باشد، هدف از پژوهش کیفی و کاربردی حاضر، بررسی میزان رضایت مندی از دروس و شیوه تدریس استادان در دانشجویان مقاطع کارشناسی (۱۶۰ نفر)، کارشناسی ارشد (۹۸ نفر) و دکتری (۸۱ نفر) رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. به منظور سنجش رضایت مندی از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد و دانشجویان به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و سوالات به صورت حضوری در اختیار آنان قرار گرفت. سپس پاسخ های دانشجویان دسته بندی شده و به همراه درصد فراوانی و مثال تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد دانشجویان رضایت نسبی از شیوه تدریس استادان دارند اما این رضایت چندان زیاد نیست و خواستار تغییر در برخی محتوای درسی و نحوه تدریس آنان هستند. بنابراین، توجه به استفاده از شیوه های نوین تدریس و سایر راهکارهایی که به کاربردی کردن رشته زبان و ادبیات فارسی کمک کند و از ابتلای آنان به فرسودگی تحصیلی جلوگیری کند، ضروری می نماید.

کلیدواژه ها:

فرسودگی تحصیلی ، رضایت مندی ، روش تدریس ، دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه فردوسی مشهد.