کتاب های بدون متن؛ هنر داستان سرایی

وقتی پای نظام تصویری به میان می آید، دیگر تحلیل فقط زاییده تفاوت ها و تقابل ها نیست بلکه زاییده تغییر مفهوم اولیه به معنای ثانوی است؛ بلکه زاییده تغییر مفهوم خودمحوری و محافظه کاری به معنای دگر محوری و خطرپذیری بر اساس فرایندی روایی - کنشی - تنشی است؛ یعنی دو نوع عملیات پویا و مرحله ای دست به دست یکدیگر می دهند تا در گفتمان از معنای اولیه که خودمحوری و محافظه کاری است به معنای ثانوی که دگرمحوری و خطرپذیری است، برسیم. به این ترتیب، علاوه بر تقابل، فرایند و کنش نیز ایفای نقش می کند که در نهایت به تغییر معنای اولیه ثانوی منجر می شود. از این رو نظام های تصویری را می توان با توجه به ویژگی های حاکم بر آنها به سه دسته کلی هوشمند یا برنامه مدار، احساسی یا تعاملی و رخدادی یا تصادفی تقسیم کرد. نظام تصویری هوشمند نظامی است که در آن بروز مفاهیم بر اساس شرایط شناختی، تابع برنامه ریزی و مبتنی بر اهداف از پیش تعیین شده است. در نظام تصویری احساسی، بروز مفاهیم تابع سه جریان تنشی- عاطفی، ادراکی و زیبایی شناختی است و در نظام تصویری رخدادی بروز مفاهیم جنبه غیرمنتظره و خارج از اراده بشری و مستقل دارد. در بررسی اجمالی کتاب های مصور مشخص گردید که فرم ها، رنگ ها، ترکیب بندی و حتی نوع سایه پردازی ها به عنوان دلیلی در بیان مفاهیم و مضامین مد نظر تصویرگر استفاده نموده می شود. ضمنا تصویرگر در بیان دلالت های استعاره ای خود از سایه پردازی استفاده می کند که غالبا به صورت انتزاعی، قدرتمند وسنگین به تصویر در آمده اند تا نمادی از پایداری و مقاومت باشند. تحلیل ها در این آثار به صورت تعاملی خواهند بود و اسلوب های روایتگونه در تصاویر کتاب های مصور، اتصالی/ انفصالی وکنشی هستند وگاها از نظام عاطفی نیز در آن ها استفاده خواهد شده. همچنین می بایست بیان نمود که زمان روایت در آثار مربوط به کتاب های مصور از وضعیت خطی وپیش بینی شده به سمت الگوهای غیر خطی، روایی، تراروایی و احساسی_ رخدادی سیر می کنند.

کلیدواژه ها:

داستان سرایی ، کتاب ، تصویرگری