جایگاه و اعتبار حقوقی قرارداد خصوصی ساختار سهامداری در شرکت های سهامی ایران

سهام داران به منظور تکمیل مفاد اساسنامه یا تنطیم جزییات روابط خود در رابطه با حمایت از حقوق سهام داران اقلیت نحوه اداره شرکت و پرکردن خلا قانونی حقوق شرکت ها نسبت به حقوق مربوط به سهام شان یا شخص سهام دار، مباردت به انعقاد توافق نامه سهام داری می نمایند. باتوجه به تفاوت های اساسنامه و توافق نامه سهام داری ، بروز تعارض بین آنها امری اجتناب ناپذیر است . توافقات سهام داران اگر به شکل اجمتاعی یا پیش از تنظیم اساسنامه منعقد گردد در حکم اساسنامه بوده و احتمال بروز تعارض منتفی است و در غیر این صورت ، تعاضر محتمل بین آنها قابل بررسی است . به منظور بررسی اقسام تعارض بین این اسناد قوانین کشورهای مختلف و راه حل های ارایه شده توسط قانونگذ ار مورد بررسی قرار گرفته است .این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی و با هدف جایگاه و اعتبار حقوقی قرارداد خصوصی ساختار سهامداری در شرکتهای سهامی ایران نگارش شده است. در کشورهایی که مقرره قانونی دراین باره وجود ندارد اصل حاکیمت اراده سهام داران و همچنین تفوق مفاد اساسنامه شرکت حاکم است . در مرحله بعد رابطه توافق نامه س هام داری و قوانین آمره مربوط به حقوق شرکت ها در رویه قضایی و قوانین نظام های حقوقی مختلف مورد بررسی قرار گرفته است . ویژگی مشترک در قوانین آمره حفظ حقوق اشخاص ثالث و نظم عمومی است . در حقوق ایران نیز مقرره قانونی در باب توافق نامه سهام داری وجود ندارد و سهام داران باید در انعقاد توافق نامه سهام داری بر اساس اصل حاکیمت اراده به قوانین آمره درباره حقوق اشخاص ثالث و اساسنامه شرکت توجه داشته باشند. در نهایت ، برای رفع ابهامات و خلاهای قانونی این حوزه لازم است مواد پیشنهادی درباره ماهیت ، مفاد و حدود توافقنامه سهام داری در لایحه اصلاح قانون تجارت مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سهامداران ، اساسنامه ، شرکت های سهامی ، قراردادها