تاثیر تمرین هوازی بر MDA, TAC, GPX, SOD در بافت قلب موش های صحرایی نژاد ویستار

مقدمه و هدف: بیماری قلبی عروقی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در جهان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح MDA، TAC، GPX و SOD در بافت قلب موش های صحرایی نر سالم انجام شد.مواد و روش ها: برای اجرای این مطالعه تعداد ۱۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن ۲۱±۲۵۳ گرم، سن: هشت هفته ) به طور تصادفی به دو گروه ۱-کنترل سالم، ۲- تمرین هوازی تقسیم شدند. پروتکل تمرین دویدن روی تردمیل با محرک صوتی با سرعت ۵-۲۴ متر در دقیقه برای ۱۰-۶۰ دقیقه، پنج روز در هفته برای هشت هفته بود. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، تمام موش ها با محلول کتامین و زایلازین بیهوش شدند و نمونه بافت قلبی از موش ها گرفته شد. سطح MDA ,TAC ,GPX SOD در نمونه های بافت قلب اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل در سطح معنی داری ۰.۰۵>P تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که پس از هشت هفته مداخله در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل سطوح SOD و GPX افزایش و TAC و MDA کاهش یافت، اما این تغییرات معنی دار نبود (۰.۰۵