انحلال آبشاری مجموعه های قراردادی در نظام حقوقی فرانسه

تحولات اقتصادی، سبب حرکت حقوق فرانسه از دیدگاه استقلال خدشه ناپذیر قراردادها به سوی پذیرش مفهوم «گروه های قراردادی» شامل زنجیره های قراردادی و مجموعه های قراردادی شد. این جنبش با شناسایی مجموعه های قراردادی و اعلام ضمانت اجرای «انتفا» (caducité) برای آن در مواد ۱۱۸۶ و ۱۱۸۷ اصلاحات ۲۰۱۶ قانون مدنی تکامل یافت. مجموعه های قراردادی، گروهی از قراردادها هستند که در تحقق عملیات واحدی مشارکت دارند و با پیوندهای وابستگی یکجانبه یا متقابل عینی (ناممکن شدن اجرای قرارداد در صورت انحلال سایر قراردادهای مجموعه) یا ذهنی (اراده اطراف قراردادهای مجموعه) به یکدیگر مرتبط می شوند. در صورت انحلال یکی از قرارداد های مجموعه و اثبات علم طرفی که علیه وی به انتفا استناد شده به وجود عملیات مجموعی، ضمانت اجرای «انتفا» فعال شده و سبب انحلال آبشاری سایر قراردادهای مجموعه خواهد شد. «انتفا»، یک ضمانت اجرای «خودکار و اتوماتیک» و «کامل» است که تمام مفاد قراردادها و شروط ضمن آن مانند شروط حل و فصل اختلاف را منتفی می سازد. تعیین قلمرو انتفا از حیث آثار قهقرایی به قضات واگذار شده است. توجه به دستاوردهای حقوق فرانسه در مورد گروه های قراردادی، طرح و تکامل این نظریه در نظام حقوقی ایران را تسریع می بخشد؛ لذا مقاله حاضر با روش تحلیلی-توصیفی به بررسی مجموعه های قراردادی در نظام حقوقی فرانسه می پردازد.

کلیدواژه ها:

انتفا ، انحلال آبشاری ، گروه های قراردادی ، مجموعه های قرارداد