تاثیر روش مایه کوبی بذر ذرت با قارچ میکوریزای آربوسکولار و ریزوباکتری در شرایط کوددهی مختلف
محل انتشار: فصلنامه به زراعی کشاورزی، دوره: 26، شماره: 3
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 39
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCI-26-3_001
تاریخ نمایه سازی: 26 مهر 1403
چکیده مقاله:
هدف: این مطالعه، با هدف بررسی تاثیر مایه کوبی قارچ میکوریزای آربوسکولار (Rhizophagus irigularis) و ریزوباکتری (Pseudomonas fluorescens) بر ذرت در شرایط مختلف کوددهی انجام شد.روش پژوهش: این آزمایش بهصورت گلخانه ای در سال ۱۳۹۷ طی دو آزمایش انجام شد. هدف از آزمایش اول مقایسه مایه کوبی مرسوم خاک با مایه کوبی بذرمال و هدف از آزمایش دوم نیز ارزیابی رشد ذرت مایه کوبی شده با قارچ میکوریزا و ریزوباکتری های محرک رشد گیاه از طریق بذرمال در سه سطح تیمار با محلول غذایی هوگلند (شاهد، ۸۰ و ۱۰۰ درصد حجمی محلول هوگلند) بود. در هر دو آزمایش، ۷۰ روز پس از تلقیح بذر، یک گرم از ریشه های ذرت و خاک چسبیده به آن نمونه برداری شده و استخراج DNA موجود در ریزوسفر ذرت انجام شد.یافته ها: در آزمایش اول اختلاف معنی داری بین مایه کوبی مرسوم خاک با مایه کوبی بذرمال از نظر وزن خشک ساقه و ریشه، درصد کلونیزاسیون طولی ریشه، فراوانی آربوسکول، فراوانی وزیکول و غلظت عناصر مشاهده نشد. در آزمایش دوم و در شرایط کوددهی کامل، مایه کوبی توسط قارچ، باعث افزایش معنی دار غلظت نیتروژن، فسفر، پتاسیم و روی (به ترتیب ۱/۱۸، ۵/۳، ۵۶ و ۰/۴۶ میلی گرم بر کیلوگرم) نسبت به تیمار شاهد (به ترتیب ۶/۱۲، ۱/۳، ۶/۳۹ و ۴/۲۴ میلی گرم بر کیلوگرم) و روش مایه کوبی بذرمال باکتری باعث افزایش معنی دار منیزیم، روی و منگنز (به ترتیب ۰/۲، ۶/۴۲ و ۱۴۵ میلی گرم بر کیلوگرم) نسبت به تیمار شاهد شد (به ترتیب ۰/۱، ۴/۲۴ و ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم).نتیجه گیری: بذرمال می تواند شیوه جدیدی در مایه کوبی مقیاس وسیع میکروارگانیزم های مفید در تولید ذرت به حساب آید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
راحله قلعه قافی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، گرگان، ایران.
حسین حاجی ابایی
گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
فتحیه نبهانی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، شوشتر، ایران.
سالویا محمدپور
گروه زراعت، دانشکده علوم کشاورزی، موسسه آموزش عالی بهاران گرگان، گرگان، ایران.
زهرا اردنجی کلاته سیاهدشت
دانشگاه کشاورزی شیروان، شیروان، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :