بررسی امارات ولوج روح در جنین

هدف این مقاله، بررسی امارات فقهی ولوج روح در جنین و اثر آن در تقنین است. روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای است. یافته های تحقیق نشان می دهد نص معتبر و صریحی دال بر ولوج روح در زمان دقیق چهارماهگی جنین در دسترس نیست و روایات مربوط به زمان بندی چهل روزه برای هر کدام از دوره های جنینی موسوم به نطفه، علقه و مضغه از نظر بررسی محتوایی دچار تعارض هستند؛ اما در روایات و ابواب مختلف فقهی، تحرک ارادی جنین، اماره ولوج روح حیوانی دانسته شده است که بر اساس مخاطب دانستن عرف عام برای روایات معصومین، محسوس بودن حرکات ارادی جنین برای مادر، اماره فقهی ولوج روح دانسته می شود. در صورت شک در ولوج روح، استصحاب موضوعی عدم ولوج روح یا استصحاب عدم تحرک ارادی حاکم است، بلکه با عدم احراز تحرک ارادی جنین، احکام عدم ولوج روح جاری می گردند؛ درنتیجه زمان چهارماهگی جنین، اماره ولوج روح نیست و احساس تحرک ارادی جنین توسط مادر باید با عنوان زمان ولوج روح اعلام گردد؛ همچنین درباره زمان احساس تحرک ارادی، نظر قطعی جنین شناسان به ضمیمه غربالگری عمومی پزشکی قانونی از باب قول خبره حجیت دارد.

کلیدواژه ها:

اماره ولوج روح ، تحرک ارادی جنین ، چهارماهگی جنین