ارزیابی عدالت در توزیع آلودگی هوا در مناطق پردرآمد و کم درآمد شهر تهران

آلودگی ناشی از حمل ونقل به اندازه آلودگی صنعتی حائز اهمیت است . آلودگی ناشی از حمل ونقل و وسایل نقلیه به شکل گازهای خروجی از اگزوز و ذرات معلق است که با اتخاذ روشهای برنامه ریزی حمل ونقل و استفاده از اتومبیل ها و سوخت های مناسب همراه با اعمال روشهای کنترل آلودگی به حداقل می رسد. در این مقاله با استفاده از دادههای شرکت کنترل کیفیت هوا و شهرداری شهر تهران، با تعیین مناطق پردرآمد و کم درآمد شهر تهران براساس میزان اجارهبها، به مقایسه و بررسی آلودگی هوا در این مناطق پرداخته شدهاست . در مقایسه میزان آلودگی و غلظت آلایندهها، جمعیت و تعداد سفرهای روزانه مناطق مورد مطالعه نیز بررسی شده که با میزان آلودگی مناطق ارتباط معناداری دارد. براساس نتایج حاصل ، خانوارهای ساکن در مناطق ارزان قیمت ترکه اکثرا قشر کم درآمد هستند، بیشتر از ساکنان مناطق گرانتر تحت تاثیر مضرات ناشی از آلودگی هوا قرار می گیرند. این درحالی است که خانوادههای کم درآمد، تعداد سفرهای روزانه و مالکیت خودروی کم تری دارند و این قرارگیری نامتناسب در معرض آلودگی هوا ناعادلانه است . لذا حذف یارانه و افزایش کیفیت سوخت ، بهبود وضعیت حمل ونقل همگانی ، ارتقا کیفیت خودروها و اهمیت بیشتر به شیوههای غیرخودرویی در برنامه ریزی شهری ، در نزدیک شدن شهر تهران به شرایط عادلانه تر نقش دارند.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، حمل ونقل ، عدالت در حمل ونقل ، آلایندههای خودرو ، آلودگی هوای ناشی از ترافیک