بررسی اثر خاکستر بادی و دوده سیلیس بر رفتار مکانیکی بتن های تقویت شده با الیاف پلی پروپیلن

افزایش جمعیت و رشد شهرنشینی سبب افزایش میزان تقاضای تولید بتن شده است . فرآیند تولید سیمان پرتلند که یکی از اجزای اصلی مخلوط بتن می باشد سبب آلودگی هوا می شود. یکی از راهکارهایی که می تواند به کاهش مصرف سیمان و افزایش مقاومت و دوام کامپوزیت های سیمانی منجر شوند استفاده از پوزولانها در مخلوط بتن به عنوان جایگزین سیمان مصرفی می باشد. در این تحقیق از دوده سیلیس و خاکستر بادی بعنوان مواد پوزولانی جایگزین سیمان بهره برده شده است . از جمله معایب محصولات سیمانی مقاومت کششی ناچیز آنها می باشد که سبب ترکهای ناشی از انقباض می شود. یکی از راه حل های مناسب جهت غلبه بر مورد فوق به کارگیری الیاف پلی پروپیلن می باشد. بر این اساس در پژوهش حاضر، در ابتدا بتن هایی با ۰، ۱/۰، ۳/۰ و ۵/۰ درصد حجمی الیاف پلی پروپیلن ساخته شد. در ادامه طرح های با ۵، ۱۰ و ۱۵ درصد دوده سیلیس ، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ درصد خاکستر بادی و ترکیبات این دو با استفاده از ۵/۰ درصد حجمی الیاف پلی پروپیلن مسلح گردید. خصوصیات مورد بررسی شامل مقاومت فشاری ، مقاومت خمشی ، مقاومت خمشی و جذب آب می باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که با الیاف سبب کاهش مقاومت فشاری و افزایش مقاومت کششی ، خمشی و جذب آب نمونه ها می گردد. نمونه های حاوی دوده سیلیس سبب افزایش خصوصیات مکانیکی و خاکستر بادی سبب کاهش خصوصیات مکانیکی (بجز نتایج جذب آب که خاکستر بادی سبب کاهش جذب آب نمونه ها می شود) می گردد. با استفاده از دوده سیلیس در نمونه های الیافی حاوی خاکستر بادی می توان بخشی از ضعف خصوصیات مکانیکی آن ها را جبران نمود. بهترین عملکرد را در بین نمونه های الیافی ترکیبی مربوط به طرح با ۱۵ درصد میکروسیلیس به همراه ۳۰ درصد خاکستر بادی می باشد.

کلیدواژه ها:

بتن الیافی ، خاکستربادی ، دوده سیلیس ، الیاف پلی پروپیلن