ارز یابی رفتار مهندسی خاک ماسه رسدار تثبیت شده به روش ز یستی و شیمیایی

تثبیت شیمیایی یکی از پرکاربردترین تکنیک ها برای بهبود مشخصات مهندسی خاکها به منظور دستیابی به ویژگی های ژئوتکنیکی طرح می باشد. فرآیند شیمیایی در تثبیت خاک، افزایش ظرفیت باربری خاک و کاهش نفوذپذیری خاک را تضمین می نماید. اما از طرف دیگر این تکنیک بسته به عامل شیمیایی مورد استفاده، آثار منفی و آلودگی های زیست محیطی را به دنبال دارد. امروزه فناوری تثبیت با استفاده از بیوپلیمرها به عنوان یکی از راهکارهای سازگار با محیط زیست مورد توجه قرار گرفته است . هدف این پژوهش ارزیابی تثبیت زیستی و شیمیایی بر روی خاک درشت دانه ماسه ای با حضور خاک ریزدانه است . مطالعه پیچیدگی رفتار ژئوتکنیکی خاک ناشی از ناهمگنی محیط خاکی و تاثیر آن بر بازدهی روش تثبیت نیز از دیگر اهداف این پژوهش است . از اینرو آزمایش های تک محوری متعددی بر روی ماسه مخلوط با ۰ ، ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ درصد وزنی خاک رسی کائولین انجام گرفته است . جهت مقایسه ، نمونه خاکها با ۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ درصد وزنی بیوپلیمر صمغ گوار (GG) و همچنین با ۵، ۱۰ و ۱۵ درصد وزنی سیمان به عنوان ماده شیمیایی تثبیت شدهاند. همچنین تاثیر زمان با آزمایش بر نمونه های تثبیت شده باز زمانهای عمل آوری ۷ و ۱۴روزه ارزیابی گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که صمغ گوار به عنوان پلیمر زیستی به طور قابل توجهی مقاومت فشاری مخلوط ماسه -کائولین را در مقایسه با ماسه تمیز بهبود بخشید و در مقایسه با سیمان، می تواند جایگزین مناسبی در کاربردهای ژئوتکنیکی باشد. همچنین مشاهده شد، نمونه هایی با غلظت بالای افزدونی به زمان عمل آوری بیشتری جهت دستیابی به مقاومت کامل نیاز دارند.

کلیدواژه ها:

تثبیت خاک ، ماسه رس دار ، سیمان ، بیوپلیمر ، صمغ گوار