بررسی تاثیر میزان پیش تنیدگی SMA در طراحی سیستم های مرکزگرا

سیستم مهاربندی کمانش تاب از شکل پذیری و اتلاف انرژی بسیار مناسبی برخوردار می باشد اما از آنجایی که برای جذب انرژی ناشی زلزله باید وارد ناحیه غیر خطی شود، بنابراین متحمل تغییرشکل های پسماند بسیار بزرگی می شود و با توجه به این تغییر شکل ها و افزایش هزینه های تعمیر ساختمان پس از زلزله ، استفاده از این سیستم باربر جانبی به عنوان سیستمی مقاوم در برابر زلزله غیر اقتصادی بنظر میرسد. بنابراین به منظور افزیش تابآوری و مقاومت سازهها تحت بارهای زلزله و کاهش هزینه های بازسازی و افزایش سرعت بازسازی پس از زلزله ، لازم است که در طراحی سازههای جدید از سیستم هایی استفاده شود که بتوانند جابجایی پسماند سازه را بطور چشمگیری کاهش دهند و از ظرفیت اتلاف انرژی مناسبی نیز برخوردار باشند. در این راستا سیستم های مهاربندی کمانش تاب مرکزگرا معرفی شدهاند. در طراحی این مهاربندها کرنش پیش تنیدگی اولیه میله های بازگرداننده نقش بسزایی در تامین نیروی بازگردانی دارد. بنابراین یکی از اهداف پژوهش حاضر یافتن کرنش اولیه بهینه ای است که در آن، این مهاربند با کاهش حجم آلیاژ مصرفی عملکرد بسیار مطلوبی از خود نشان می دهد. بدین منظور دو ساختمان نمونه سه طبقه مورد مطالعه قرار گرفته است . جهت مقایسه پاسخ دینامیکی غیرخطی سازهها، پاسخ سازهها تحت ۲۰ رکورد زلزله مورد بررسی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

پاسخ دینامیکی غیرخطی ، مهاربند کمانش تاب ، مهاربندمرکزگرا ، آلیاژ حافه دار شکلی ، SMA