شناسایی ریسک های بخش طراحی و مهندسی در پروژه های طرح و ساخت صنعتی (EPC)

طی سالهای گذشته در کشور ما پیمان های طرح و ساخت صنعتی۳( EPC)به جهت داشتن مزایا و ویژگی های خاص چون کاهش هزینه تمام شده پروژه، مقطوع بودن قیمت پروژه، زمان قطعی تحویل پروژه، کاهش ادعاها و انتقال ریسک و مسئولیت از کارفرما به پیمانکار، کوتاه شدن زمان تحویل پروژه و تسریع در ساخت، مورد استقبال بسیاری از کارفرمایان قرار گرفته شده است و به طور کلی از بین روش های سیستم تحویل پروژه یکی از محبوبترین گزینه ها با توجه به شرایط پروژه و کارفرما، محسوب می شود. از آنجاییکه در مبانی و طراحی پروژه به دلیل وجود عوامل ناشناخته فراوان، عدم قطعیت های زیادی وجود دارد، بخش طراحی و مهندسی یکی از پر ریسک ترین و پر چالش ترین بخش ها در پیمان های طرح و ساخت صنعتی می باشد و همین موضوع می تواند در زمان اجرا و راه اندازی پروژه باعث بوجود آمدن مشکلات و ادعاهای متعدد، تحمیل هزینه های سنگین به پروژه و کارفرما، تاخیر در تحویل پروژه و عدم دستیابی به اهداف وکیفیت مورد نظر در زمان بهره برداری از پروژه شود. در این مقاله با هدف حذف یا کاهش احتمال و اثرات نامطلوب ریسکهای بخش طراحی و مهندسی بر اهداف پروژه با یاری گرفتن از تجارب حرفه ای طی برگزاری مناقصات و انعقاد قرارداد های متعدد پروژه های طرح و ساخت صنعتی EPC و برگزاری جلسات متعدد با ذینفعان پروژه در خصوص بررسی ادعاها و همچنین با استفاده از ابزار های شناسایی ریسک عنوان شده در استاندارد شناخته شده جهانی PMBOK GUIDE۴ ،شامل مصاحبه، طوفان فکری، روش دلفی، تحلیل چک لیست ها، تحلیل فرضیه ها، نمودار علت و معلول و غیره به شناسایی ریسک ها موجود در بخش طراحی و مهندسی در پیمان های EPC پرداخته شده است. جهت شناسایی بهتر ریسک های این بخش، ریسک ها بر اساس مراحل مختلف چرخه عمر پروژه در یک جدول دسته بندی و مطالب بیشتری در این خصوص ارائه شده است.