مدل یابی نقش قدرت ایگو و شفقت به خود در پیش بینی تعهد زناشویی: نقش تعدیل گر مرزهای زوجینی

هدف از انجام پژوهش حاضر مدل یابی نقش قدرت ایگو و شفقت به خود در پیش بینی تعهد زناشویی: نقش تعدیل گر مرزهای زوجینی بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم در سال 1402 بود. نمونه آماری شامل 300 نفر از اعضای جامعه آماری مذکور بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997)، پرسشنامه قدرت ایگو کلی و داتری (2018)، پرسشنامه شفقت به خود ریس و همکاران (2011) و پرسشنامه مرزهای زوجینی هوشیاری (1399) بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 انجام شد که شامل دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده و رگرسیون سلسله مراتبی) بود. نتایج نشان داد که مدل تعدیل کننده مرزهای زوجینی در رابطه بین قدرت ایگو و شفقت به خود با تعهد زناشوئی دارای برازش است. در رابطه شفقت به خود با تعهدزناشویی، مرزهای زوجینی نقش تعدیل گر دارد. مرزهای زوجینی نتوانسته است در رابطه بین قدرت ایگو و تعهد زناشوئی نقش تعدیل کننده داشته باشد. بین قدرت ایگو با تعهد زناشوئی رابطه وجود دارد. بین شفقت به خود با تعهد زناشوئی رابطه وجود دارد. بین مرزهای زوجینی با تعهد زناشوئی رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تعهد زناشویی ، شفقت به خود ، قدرت ایگو ، مرزهای زوجینی