طرح ریزی و ساخت سامانه حفره زای هیدرودینامیکی تولید بیودیزل مبتنی بر روش روتور- استاتوری

سوخت بیودیزل به عنوان منبعی پاک و تجدپذیر برای جایگزینی سوخت-های دیزل و یا استفاده ترکیبی با آنها است. استفاده از بیودیزل در موتورهای دیزلی به کاهش آلودگی هوا کمک می کند. از بین روش-های مختلف تولید بیودیزل، روش ترانس استریفیکاسیون با کاتالیزور بازی بیشتر مورد توجه می باشد. از جمله چالش هایی که برای تولید بیودیزل با روش ترانس استریفیکاسیون وجود دارد می-توان به طولانی بودن زمان تولید، هزینه های تولید بالا، انرژی مصرفی زیاد و تولید با راندمان کم اشاره کرد. در این پژوهش، محقق با طرح ریزی و ساخت سامانه راکتور حفره زای هیدرودینامیکی مبتنی بر روش روتور- استاتوری درصدد کاستن از مشکلات مزبور بوده است. از ویژگی های این نوع سامانه ها می توان به کاهش زمان ماند، هزینه های ساخت، مصرف انرژی و نیز کاهش زمان جداسازی و آبشویی و افزایش راندمان تولید اشاره کرد. پارامتر هایی نظیر سرعت دورانی روتور، طول و عمق حفره های روی روتور و فاصله روتور و استاتور با استناد به منابع، طرح ریزی و ساخته شد. سرعت ۳۰۰۰ دور بر دقیقه برای چرخش روتور در نظر گرفته شد. فاصله روتور و استاتور دو سانتی متر، قطر محور شش میلی متر و عمق حفره های روی روتور چهار میلی متر منظور شد. بعد از ساخت سامانه، برای بررسی امکان تولید بیودیزل، آزمایشات در سه نسبت الکل به روغن ۴:۱، ۶:۱ و ۹:۱ در بازه های زمانی ۱۰، ۱۵و ۲۰ دقیقه انجام پذیرفت. در تمامی آزمایشات انجام شده بیودیزل تولید شد. از بین آزمایشات مذکور، بیودیزل تولید شده در نسبت ۶:۱ الکل به روغن در زمان ۱۰ دقیقه از کیفیت ظاهری بالایی برخوردار بود.

کلیدواژه ها:

بیودیزل ، ترانس استریفیکاسیون ، کاتالیزور ، حفره زایی ، روتور-استاتور