لزوم مدیریت پسماندها در نظام حقوقی ایران در پرتو قواعد فقهی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 103

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

GMBTUMA03_086

تاریخ نمایه سازی: 24 مهر 1403

چکیده مقاله:

پسماند پیامد فعالیت های انسان است که محیط زیست را تهدید می-کنند. بنابراین، با افزایش جمعیت جهان پسماندهای بیشتری تولید می گردد و موجب ورود زیان های زیادی شود. به همین جهت، قانونگذاران کشورها در صدد مدیریت پسماندها شوند. به موجب اصل ۵۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسل های بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی می گردد و فعالیت های اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیرقابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است. بر اساس مقررات فقهی با دو قاعده «لاضرر» و «وجوب دفع خطر محتمل» می توان لزوم توجه به پسماندها و مدیریت آن ها به منظور حفاظت از محیط زیست را استنباط کرد. در کشور ما، نخستین قانون جامع در زمینه پسماندها، قانون مدیریت پسماندها مصوب ۱۳۸۳/۲/۲۰ است. در این قانون، پسماندها به پنج دسته تقسیم شدند و در مورد مدیریت هر یک قواعد خاصی مقرر شد. علاوه بر این، در سایر قوانین هم توجهاتی به مدیریت پسماند شد که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

پسماند ، محیط زیست ، قاعده لاضرر ، قاعده وجوب دفع خطر محتمل

نویسندگان

خدیجه شیروانی

استادیار گروه حقوق، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه دامغان، ایران

اسماعیل نجفی

استادیار گروه ژئومورفولوژی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان، ایران