بررسی اثر سرمایهگذاری مستقیم خارجی بر رشد اقتصادی در منتخبی از کشورهای اسلامی

فقدان سرمایه یکی از علل اصلی گرفتار آمدن بسیاری از کشورها در دور باطل فقر و توسعه نیافتگی شناخته شده و علاوه بر آنکه بیکاری گسترده را به دنبال دارد، موجب عقبماندگی سطح تولید ملی شده و در مرحله بعد به فقر اقتصادی میانجامد. در مباحث مربوط به رشد و توسعه اقتصادی کشورهای درحال توسعه، راه اصلی فایق آمدن به مشکل کمبود سرمایه و خروج از دور باطل فقر و توسعه نیافتگی، استفاده از سرمایه های انباشته شده عنوان شده است. بر این اساس، در این مقاله با هدف بررسی اثر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر رشد اقتصادی در منتخبی از کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی طی دوره 1980-2009، از روش دادههای ترکیبی استفاده شده است. در ابتدا آزمون ایستایی کلیه متغیرهای الگو با روش لوین - لین - چو انجام شد. سپس قبل از برآورد الگو، وجود هم جمعی در داده های ترکیبی با روشهای پدرونی، جوهانسن فیشر و انگل-گرنجر آزمون و تایید گردید. نتایج حاصل از برآورد الگو بر اساس روش اثر ثابت حاکی از آن است که در کشورهای اسلامی منتخب، سرمایه گذاری مستقیم خارجی به مانند سرمایه گذاری داخلی اثر مثبت و معناداری بر رشد اقتصادی دارد. همچنین اندازه دولت اثر منفی و معنادار بر رشد اقتصادی داشته و نشان می دهد که اندازه دولت در کشورهای اسلامی مورد بررسی بطور متوسط بیش انداره بهینه است. نتیجه آخر اینکه، منفی و البته معنادار بودن اثر وقفه سرانه تولید ناخالص داخلی واقعی بر رشد اقتصادی، نشان از همگرایی رشد اقتصادی در این دسته از کشورهای اسلامی در بلندمدت دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه گذاری مستقیم خارجی ، رشد اقتصادی ، روش داده های ترکیبی ، سازمان کنفرانس اسلامی