تجزیه زیستی پلاستیک ها

تجزیه زیستی به میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها، قارچ ها و جلبک ها برای تجزیه مواد پلیمری از طریق فعالیت متابولیکی آنها متکی است. این شکل از تجزیه زیستی نیازی به دخالت انرژی گرمایی ندارد و می تواند در شرایط هوازی یا بی هوازی انجام شود. به عنوان مثال، تجزیه زیستی هوازی منجر به تولید دی اکسید کربن و آب در خاک می شود، در حالی که تجزیه بی هوازی اغلب منجر به تولید دی اکسید کربن،، آب و متان می شود. به طور کلی، تجزیه زیستی پلیمرها یک فرآیند بسیار پیچیده است که به عوامل متعددی از جمله در دسترس بودن بستر، ویژگی های سطح، مورفولوژی و همچنین وزن مولکولی پلیمرها بستگی دارد. با وجود این متغیرها، مکانیسم کلی برای تجزیه زیستی پلاستیک ها با ترشح آنزیم های تجزیه کننده پلاستیک خاص شروع می شود که بسته به میکروارگانیسم و مواد پلیمری در حال تخریب متفاوت است. سپس این آنزیم ها در جذب سطحی پلاستیکی شرکت می کنند و هیدروپراکسیداسیون/هیدرولیز پیوندها را دنبال می کنند. این فرآیند منجر به آزاد شدن واسطه های تخریب کننده کوتاه می شود تا زمانی که محصولات جانبی نهایی تجزیه زیستی از طریق چرخه اسید سه حلقه ای (TCA) تولید شوند. اگرچه چندین میکروارگانیسم و آنزیم قادر به تجزیه انواع مختلف مواد پلاستیکی مصنوعی هستند، درک محدودی از اینکه چگونه آنزیم های خاصی در تجزیه پلاستیک ها در محیط نقش دارند، وجود دارد. بنابراین، نیاز فوری به انجام مطالعات بیشتر به منظور جداسازی و مطالعه میکروارگانیسم های تخریب کننده پلاستیک وجود دارد.

کلیدواژه ها:

پلاستیک ، میکروارگانیسم های تجزیه کننده ، آنزیم ها