فرهنگ سازی اصلاح الگوی مصرف[بازیافت کاغذ]

چوب محصول جنگل است و جنگل ودیعه خداوند به طبیعت که بشرباید در حفظ و حراست آن بکوشد. در جهان نیاز هر جامعه بهچوب براساس درجه رشدی می باشد که آن جامعه بدان رسیده است برای کشورهایی که رشد نیافته اند چوب فقط به معنای سوخت وصنایع چوبی و تزئینات استفاده می شود اما در کشورهای پیشرفته مفهوم چوب خیلی متفاوت ست که مهمترین استفاده آن کاغذاست.این کشورها با دانش پیشرفته خود از هر ذره چوب با تکنولوژی جدید، کالایی ارزشمند یعنی کاغذ می سازند. برای تولید هر تن کاغذ باید 17 اصله درخت را قطع کنیم که هر درخت به طور متوسط قادر است سالانه 6 کیلوگرم دی اکسید کربن را به اکسیژن تبدیل کند.امروزه بهترین راه برای اینکه از نابود شدن جنگل ها برای تولید کاغذ جلوگیری شود بازیافت کاغذ است.با وجود اینکه ایران دارای منابع جنگلی زیادی است ولی صنعت کاغذ سازی خصوصا ازطریق بازیافت کاغذ از رونق چندانی برخوردار نیست. بنابراین تولید کاغذ بکر هزینه های زیست محیطی و اقتصادی زیادی دارد ومصرف درست در گام نخست و استفاده مجدد در گام بعد ضرورتی اجتناب ناپذیر می باشد. بازیافت این ماده ارزشمند و استفاده مجدد از آن در برخی مصارف خاص نه تنها از قطع درختان، هزینه های تبدیل الیاف گیاهی به کاغذ و سایر هزینه های تولید آن می کاهد، بلکه از نظر اقتصادی نیز به دلیل سودآوری آن و تولید اشتغال از اهمیت خاص برخوردار است.اهمیت بازیافت کاغذ را می توان به طور کلی از دو نظر «ضرورت بازیابی کاغذهای باطله» و «کمک به حفظ محیط زیست و منافع اقتصادی حاصل از آن» مورد بررسی قرار داد. کاغذی که از الیاف خمیربکر [Virgin] تهیه می شود این قابلیت را دارد که تا 6 بار در فرایند تولید قرار گرفته و بازیافت شود.از این رو مد نظر قرار دادن تغییر در اصلاح الگوی مصرف و دیگر برنامه های زیر بنایی دراین بخش می تواند کشور ایران را در تولید کاغذ به خود کفایی برساند و حتی به صادرات این محصول بر خلاف روند کنونی کمک کند. هدف این مقاله بسترسازی فرهنگی بینش و تفکر کافی در جهت اصلاح روشهای مصرف درست و بهینه کاغذ و توسعه روند افزایشی دانش بازیافت کاغذ و فرایند تولید آن می باشد.امید است بتوانیم روزنه ای هر چند کوچک را در جهت این هدف بزرگ باز نماییم.

کلیدواژه ها:

اصلاح الگوی مصرف ، بازیافت کاغذ ، خمیر کاغذ ، توسعه اقتصادی ، کاغذباطله ، جنگل