آرمان گرایی در دو دیوان های شعری عبدالوهاب البیاتی

آرمان گرایی پدیده ای با قابلیت هایی شگرف است و به بشر یادآور می شود که با جهان بینی و منظومه ی فکری خاص و متفاوت می توان ماندگار و برجسته شد. بسیاری از هنرمندان و شاعران برای نجات انسان از بحران های روانی و.. با آفرینش و بازسازی انسان، دنیا و هرچه که در واقعیت ناخوشایند است ، زمینه های لازم برای امیدوار کردن را با آرمان گرایی فراهم می آورند. رویاهای خویش را در ساختار اجتماعی و کالبدی در اشعارشانبه عینیت برسانند. عبدالوهاب البیاتی شاعر عراقی معاصر نیز یکی از این شاعران آرمانگراست که ، در اشعارش ( اعمال الشعریه ۱/۲)، در بیان اعتراض به اوضاع نابسامان جامعه به خاطر حسرت های بسیار خود و مردمش و دغدغه هایشان، با خلق مکانهای رمزی و آرمانی ، اسطورهها، الگوها، معانی مختلف ، آرمانشهرها و.. در شعرش به آرمان خواهی پرداخته است و چنان عمیق و جدی به رویاپردازی از این آرمان ها تاکید دارد که با بیانی قاطع ، خواهان آرمان گرایی دیگر انسان هاست . مقاله حاضر به روش کتابخانه ای و با شیوه توصیفی -تحلیلی شیوه های آرمانگرایی البیاتی را در ( اعمال الشعریه ۱/۲) اش مورد بررسی قرار داده است و یافته های آن شامل مضامینی چون؛ آرمان و آرمان گرایی ، عبدالوهاب البیاتی ،وطن خواهی در جهت آرمان گرایی ، مرگ دریچه ای رو به دنیای آرمانی ، آرمان شهر(اتوپیا) جهانی تازه بر مبنای آرمان خواهی ، شخصیت های اسطوره ای الگوهایی دارای نهادی آرمان گرا می باشد.

کلیدواژه ها:

آرمان گرایی ، ایده آلیسم ، عبدالوهاب البیاتی ، آرمان شهر.