نماد گرای طبیعی در شعر محمود درویش : مطالعه موردی

این مقاله یک مطالعه ی مورد ی است که به بررسی نمادگرایی عناصر طبیعی در یکی از آثار محمود درویش ،شاعر عرب ، می پردازد.نماد یکی از ابزارهای هنجار گریزیوآشنا زدایی در شعر بوده است .شاعر با ابزار نمادگرایی معنایی را که برای خواننده تکراری و آشنا است بیگانه می کند و از این رو موجب گسترش معنا در شعر می شود. نمادگرایی بخاطر ایجاد پیچیدگی و دوری از صراحت به یکی از پرکاربردترین ابزار درشعر تبدیل شده است .شاعران زیادی از نماد برای بیان کردن نظرات ،افکار و اندیشه های اجتماعی ، اقتصادی ،سیاسی و هنری خود استفاده کرده اند.پژوهش موردی حاضر که به روش تحلیلی - توصیفی صورت گرفته ، به مقوله ی نماد پردازی در کتاب شعر "چشمان ذاتا مشکی " از محمود درویش می پردازد و چنین نتیجه می دهد که محمود درویش در خلق اشعار خود از نماد برای ایجاد چند معنایی ، ابهام و عمق بخشی استفاده کرده است .

کلیدواژه ها:

محمود درویش ، نماد ، شعرعربی ، نماد گرایی طبیعی