همبستگی بین امیدواری و تاب آوری در بین دانشجویان دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر

زمینه و هدف: زندگی در جهان امروز پر از استرس و چالشهایی است که افراد ناگزیرند برای مقابله با شرایط استرس و بحرانها از مهارتهایی استفاده کنند. یکی از این مهارتها تاب آوری است. هدف این مطالعه  تعین همبستگی بین امیدواری و تاب آوری در بین دانشجویان دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر است. روش ها: روش پژوهش حاضر، توصیفی- همبستگی بود. جامعه پژوهش، تمامی دانشجویان دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر در سال ۱۴۰۰ است. حجم نمونه ۲۰۰ نفر محاسبه شد که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از سه پرسشنامه (دموگرافیک، امیدواری میلر و تاب آوری کونور) استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS-۲۴ و با استفاده از آماره های توصیفی و آزمونهای آنالیز واریانس و تی تست مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار متغیرهای امیدواری و تاب آوری به ترتیب ۷۵/۵±۴۵/۱۴۸ و ۰۷/۷±۰۹/۶۷ بود. نتایج نشان داد که بین میانگین نمره متغیر تاب آوری و وضعیت تاهل ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (۰۵/۰P<). ضریب همبستگی پیرسون بین متغیر امیدواری و تاب آوری در دانشجویان از نظر آماری معنا دار بود (۰۳/۰=P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت تاب آوری و امیدواری می تواند نقش مهمی در سلامت روانی دانشجویان ایفا کند. بنابراین با توانمند سازی دانشجویان در جهت تقویت امیدواری و تاب آوری می توان رضایت از زندگی را در آنها افزایش داد. همچنین می توان گفت امید به عنوان نقطه قوت روان شناختی که به بالا رفتن تاب آوری آنها کمک می کند. بنابراین برنامه های آموزشی و کارگاهها و تشکیل گروههای مشاوره و حمایتی می تواند جزء برنامه های مداخله ای در جهت تقویت روحیه امید در دانشجویان مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

Hope ، Resilience ، Students ، Correlation ، امیدواری ، تاب آوری ، دانشجویان ، همبستگی