نقش تعدیل گری سرسختی و انعطاف پذیری روانشناختی در رابطه با عدم تحمل ابهام و نشانگان افسردگی در دریانوردان

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل­ گری سرسختی و انعطاف­ پذیری روانشناختی در رابطه با عدم تحمل ابهام و نشانگان افسردگی در دریانوردان بود. روش ها: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمام کارکنان یک شرکت دریانوردی در سال ۱۴۰۲ تشکیل می­دادند که از بین آنها تعداد ۵۸۰ نفر به شیوه نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شده و به ابزار پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک (۱۹۹۶)، پرسشنامه انعطاف ­پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰)، پرسشنامه سرسختی روانشناختی مدی (۲۰۰۶) و پرسشنامه عدم تحمل ابهام کارلتون و همکاران (۲۰۰۷) پاسخ دادند. در نهایت داده­ های جمع­ آوری شده با استفاده از آزمون همبستگی و آزمون رگرسیون به شیوه سلسله­ مراتبی با استفاده از نرم­ افزار SPSS-۲۶ مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که عدم تحمل ابهام رابطه مثبت و معناداری با افسردگی دارد، بدین صورت که هرچه توانایی تحمل ابهام در دریانوردان کمتر باشد، نشانگان افسردگی در آنان بیشتر است. همچنین سرسختی روانشناختی با افسردگی رابطه منفی و معناداری دارد بدین صورت که با افزایش سرسختی روانشناختی، نشانگان افسردگی در دریانوردان کاهش می ­یابد. با این حال نقش تعدیل­ کنندگی سرسختی روانشناختی در رابطه با عدم تحمل ابهام و نشانگان افسردگی مورد تایید قرار نگرفت. در خصوص انعطاف­ پذیری روانشناختی، نتایج نشان داد که بین انعطاف­ پذیری با افسردگی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین نقش تعدیل ­کنندگی انعطاف­پذیری روانشناختی در رابطه بین عدم تحمل ابهام و نشانگان افسردگی نیز مورد تایید قرار گرفت (۰۵/۰ >p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش توجه به این متغیرها در جامعه دریانوردی حائز اهمیت می ­باشد.

کلیدواژه ها:

Intolerance of Uncertainty ، Depressive Symptoms ، Psychological Hardiness ، Psychological Flexibility ، Seafaring ، عدم تحمل ابهام ، نشانگان افسردگی ، سرسختی روانشناختی ، انعطاف پذیری روانشناختی ، دریانوردی.