تاثیر اصالت وجود بر منشا و نحوه حصول معقولات ثانی فلسفی

همسان انگاری معقولات ثانی فلسفی با معقولات ثانی منطقی که از لوازم اصالت ماهیت است موجب یکسان پنداری منشا حصول آنها می شود. لازمه این پندار آن است که معقولات ثانی فلسفی همانند معقولات ثانی منطقی در منشا حصولشان متکی بر ماهیات باشند. این نحوه تلقی موجب می شود روش حصول معقولات ثانی فلسفی نیز ماهیت محور گردد. در این مقاله با روش تحلیلی_توصیفی به این مسئله پرداخته و اثبات شد که این دو انگاره بنا بر اصالت وجود صحیح نیست و با اشکالات اساسی روبه روست. وجودی شدن معقولات ثانی فلسفی در اثر نگرش اصالت وجودی موجب وجودی شدن منشا و نحوه حصول آنها می گردد. ازآنجاکه مصادیق معقولات ثانی فلسفی بنا بر اصالت وجود از خارجیت برخوردارند و از طرفی  ماهیات هیچ گونه حظی از خارجیت نداشته و هویت و شیئیت مفهومی دارند، نمی توان منشا حصول معقولات ثانی فلسفی را ماهیات دانست . با تغییر نگرش نسبت به منشا حصول معقولات ثانی فلسفی روش حصول این مفاهیم نیز متفاوت می گردد . روشی که علامه طباطبایی مبتنی بر علم حضوری برای حصول معقولات ثانی فلسفی  مطرح می کنند، روشی متناسب با اصالت وجود است.

کلیدواژه ها:

اصالت وجود ، معقولات ثانی فلسفی ، مفاهیم فلسفی ، منشا معقولات ثانی ، حصول معقولات ثانی ، منشا مفاهیم فلسفی ، حصول مفاهیم فلسفی