تحلیل اثرات توسعه گردشگری بر بازساخت نواحی روستایی (منطقه مورد مطالعه: روستاهای گردشگرپذیر شهرستان طرقبه شاندیز)

امروزه گردشگری روستایی به عنوان یکی از کارکردهای نوین بسیاری از فضاهای روستایی نقش مهمی در توسعه اجتماعی-اقتصادی روستایی ایفا می نماید. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا، توصیفی- تحلیلی است. با توجه به وسعت روستاهای این ناحیه و محدودیت زمانی، هزینه و تناسب منطقه با هدف تحقیق، ابتدا روستاهای گردشگرپذیر شناسایی و از میان آن ها ۱۴ روستا انتخاب و سپس با استفاده از فرمول کوکران با خطای ۰۶/۰ درصد تعداد ۲۷۷ خانوار تعیین و به روش نمونه گیری ساده غیرتصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد که تمامی شاخص های توسعه گردشگری دارای سطح معناداری کمتر از ۵ صدم و مقدار آماره T در متغیر توسعه گردشگری بالاتر از مقدار متوسط (یعنی ۳) که بیانگرتاثیر معنادار هر یک از آن ها در سنجش و ارزیابی هدف متغیر می باشد. نتایج به دست آمده از آزمون مقایسه میانگین در متغیر بازساخت نیز بیانگرتاثیر معنادار آن می باشد. این نتیجه نشان دهنده این است که بازساخت روستایی از طریق گردشگری نقطه عطفی است که فرصتی جدید برای جهت گیری جامعه روستایی فراهم می کند و روستاها با گسترش فعالیت های گردشگری و تفریحی بویژه در ده اخیر متحول شده و بازساخت در آن ها اتفاق افتاده است.

کلیدواژه ها:

بازساخت ، گردشگری روستایی ، تغییرات کالبدی ، ساختار و کارکرد روستایی ، شهرستان طرقبه - شاندیز