نقش ورزش در ایجاد همدلی میان مهاجران زن افغان در ایران

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 60

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SASM08_044

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1403

چکیده مقاله:

ورزش بخشی از ساختار اجتماعی - فرهنگی و نهادی می باشد که تا حدی می تواند جنبش قدرت موجود بین مهاجران و فرهنگ میزبان را تقویت و همچنین توانایی مهاجران را به طور کامل درگیر کند. هدف از تحقیق حاضر، تعیین نقش ورزش در ایجاد همدلی میان مهاجران زن افغان در ایران بود؛ لذا روش تحقیق پژوهش حاضر، ازنظر هدف کاربردی، ازنظر استراتژی توصیفی - استنباطی است و ازنظر مسیر اجرای داده ها، پیمایشی، کمی و به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری تحقیق را زنان مهاجر افغان ساکن در ایران تشکیل دادند. نمونه آماری شامل ۲۹۱ نفر بودند و با توجه به نبود آمار و اطلاعات دقیق در ارتباط با جامعه آماری، جامعه آماری تحقیق نامحدود در نظر گرفته شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه جامعه پذیری رالف کنز و پرسش نامه اطلاعات جامعه شناختی استفاده شد که پایایی پرسش نامه رالف کنز با استفاده از روش آلفای کرونباخ ۸۸۹/۰ به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی برای تشریح داده های جمعیت شناختی (میانگین، فراوانی و انحراف استاندارد) استفاده شد. در قسمت آمار استنباطی از معادلات ساختاری برای آزمودن فرضیه ها استفاده گردید (کولموگروف - اسمیرنف و تی تک نمونه ای برای طبیعی بودن توزیع داده ها) و برای پایایی مدل اندازه-گیری تحقیق از آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، آلفای کرونباخ، دلوین گلداشتاین و پایایی اشتراکی استفاده گردید. برای بررسی کیفیت مدل از شاخص های SSO, SSE, Q۲ و از آزمون فریدمن برای اولویت-بندی مولفه های جامعه پذیری استفاده گردید. ضمنا برای کلیه فرضیه ها سطح معنی داری ۰۵/۰≤ p در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش نشان داد که ورزش در ایجاد همدلی میان مهاجران زن افغان در ایران تاثیر مثبتمعنی داری داشت. تعامل و همکاری همه اعضا در گروه ها عامل مهم ارتقای سلامت جامعه و ترویج ورزش بود. مهاجران برای رسیدن به اهدافی که تیم و یا افراد داشتند، با هم مشارکت و تعامل می کردند و در زمان ایجاد مشکل برای تیم و یا عضوی از تیم، تلاش جهت حل مشکل یک دغدغه جدی محسوب می شد. در این راستا نقش مربی در برنامه ریزی صحیح، تربیت شاگردان و همچنین شناخت و درک یکدیگر بسیار مهم بود و می توان اذعان کرد که تشویق یک عامل بسیار تاثیرگذار برای همدلی و ادامه کار محسوب می شد.

نویسندگان

فاطمه زمانی علویجه

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه علامه طباطبائی

حبیب هنری

استاد تمام گروه مدیریت ورزشی دانشگاه علامه طباطبائی

سارا کشکر

دانشیار گروه مد یریت ورزشی دانشگاه علامه طباطبائی