توسعه مدیریت منابع انسانی سبز با تاکید بر دو زیر ساخت اماکن و گردشگری سبز

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 69

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SASM08_038

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1403

چکیده مقاله:

مقدمه: از دیدگاه کولینگ و استگ اصول زیست محیطی در مفهوم توسعه پایدار جزء اصول بسیار مهم به شمار می آیند، توسعه پایدار ادغامی متعادل از اصول اقتصادی، طبیعی و اجتماعی می باشد (۳). حفظ محیط زیست علاوه بر علم و دانش، نیازمند توان و جایگاه مدیریتی، برنامه ریزی جامع و مدیریت عالمانه است. اصل مهم صیانت و حفاظت از محیط زیست مبتنی بر سیاست توسعه پایدار است. سازمان ها همواره به پیشبرد راهبردها از دیدگاه زیست محیطی تشویق می شوند و پایداری زیست محیطی را الزامی اضافی در مدیریت در نظر می گیرند. در این راستا، فرایند سازمان باید یک نهاد فرایند محور و سبز باشد (کاویانی و همکاران، ۱۳۹۱).امروزه ملاحظات زیست محیطی و تعهدات حفاظت از آن، از ملاک های مهم اعطای امتیاز میزبانی به شهرهای داوطلب برگزاری بازی های المپیک قرارگرفته است. چنان که المپیک سیدنی در سال ۲۰۰۰ با رعایت این اصول به المپیک سبز شهرت یافت. همچنین، بامطالعه فعالیت هایی که در بازی های المپیک آتن جهت حفاظت از محیط زیست انجام شد، می توان پی به اهمیت این موضوع برد. دمیرل معتقد است با حضور گردشگران در جوامع میزبان، مسائلی چون حفظ محیط زیست، کاهش آلودگی های متعاقب، حفظ گونه های طبیعی و جانوری و... یکی از دغدغه های مهم و غیرقابل چشم پوشی این مناطق است. از همین رو ضرورت دارد تا با عطف به گردشگری ورزشی و حفظ پایداری این جوامع، بتوان در بروز و حتی ترویج رفتارهای سبز موثر بود تا هم جامعه میزبان و هم گردشگران از مزایای متعاقب بهره مند شوند (دمیرل، ۲۰۱۵). مدیریت منابع انسانی سبز مسئول ایجاد آگاهی، اطلاع رسانی و تعامل میان کارکنان سازمان و نیز استفاده صحیح و مناسب از سرمایه انسانی برای بهبود و ارتقای اقدامات و فعالیت های سازمان نسبت به مسائل زیست محیطی، درست مصرف کردن منابع، اسراف نکردن منابع و غیره را سبب می شود.لذا هدف این پژوهش توسعه ی مدیریت منابع انسانی سبز مبتنی بر دو زیرساخت اماکن و گردشگری سبز می باشد. مدیریت صحیح سبز مهم ترین عنصر در حیات، پایداری و نشاط جامعه به شمار می رود و اصلی ترین عامل جهت حرکت از وضع موجود به وضع مطلوب است.روش تحقیق: این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ شیوه گرد آوری اطلاعات جزء مطالعات اسنادی است. مقالات پژوهش نیز از پایگاه های خارجی همچون گوگل اسکالر و پایگاه های داخلی شامل نورمکز و SID، مطالعات در سه مرحله بررسی و انتخاب شدند.یافته ها: با توجه به منابع مطالعاتی، نتایج و یافته ها در سه طیف زیر مورد ارزیابی و بررسی قرارگرفته اند:الف اماکن، تاسیسات و تجهیزات سبز؛ با توجه به نتایج به دست آمده مهم ترین عامل در بررسی موانع طراحی و ساخت اماکن ورزشی، عدم وجود استانداردهای ملی اماکن ورزشی سبز می باشد و مولفه های دیگر نیز شامل پرهزینه بودن ساخت، نگهداری و استفاده از فناوری های مدرن و استاندارد، به ترتیب در جایگاه های دوم و سوم قرارگرفته اند.ب گردشگری ورزشی سبز؛ در تدوین الگوی مطلوب خط مشی گذاری زیست محیطی در بستر گردشگری سبز، برنامه ریزان، خط مشی گذاران و مدیران گردشگری برای حفظ دارایی های گردشگری سبز در آینده با عوامل مختلفی روبرو هستند؛ برای مدیریت این عوامل، دست اندرکاران گردشگری سبز باید خط مشی ها و استراتژی های سبز پایدار را تجویز و اخذ نمایند، کیفیت و کمیت خط مشی های مربوط را بهبود بخشند و اصول و شیوه های توسعه پایدار را موردتوجه قرار دهند تا درنهایت گردشگری سبز را بهبود بخشندج مدیریت منابع انسانی سبز؛ به گفته آگروال و شارما مدیریت منابع انسانی سبز رویکردی باهدف افزایش آگاهی کارکنان، تعهد و تعلق آنها نسبت به مسائل زیست محیطی و نیز با به کارگیری شیوه ها و سیاست هاست که می تواند موجب افزایش بهره وری، کاهش هزینه ها و همچنین ایجاد فضای بهتر برای مشارکت کارکنان در سازمان ها شود.نتیجه گیری: نتیجه نهایی تحقیق حاکی از آن است که اماکن ورزشی به عنوان اساسی ترین بخش سخت افزاری ورزش در دنیا، می تواند اثرات جبران ناپذیری بر محیط زیست اطراف خود و چه بسا بر زندگی افراد آن منطقه داشته باشد؛ لذا در اینجا اهمیت و نقش مدیریت منابع انسانی سبز به عنوان عامل تعیین کننده مشخص می شود؛ دانش و ابتکار عمل مدیران سبز ورزش در راستای بهره وری مطلوب از اماکن ورزشی و ایجاد محیط زیست سالم تر با به کارگیری منابع انسانی سبز و با استفاده از تاسیسات و تجهیزات سبز نقش مهمی را در سلامت محیط زیست القا می کند. ضمن اینکه آموزش توسط منابع انسانی سبز مجرب که به استخدام کشور برگزارکننده تورنمنت در آمده اند می توانند نقش مهمی را در جلوگیری از آلودگی محیط زیست به عمل آورند؛ آموزش به گردشگران می تواند موثرترین روش در ایجاد درک درست و حساسیت نسبت به محیط زیست و مسائل مرتبط با آن باشد. حرکت به سمت رفتارهای سبز گردشگران ورزشی و ایجاد مقاصد سبز تنها یک هدف نیست، بلکه یک فرایند گسترده و سیستماتیک است که نیازمند توجه بسیاری از جانب مدیران سبز ورزشی می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع انسانی سبز ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، گردشگری سبز ، اماکن سبز

نویسندگان

عباس نظریان مادوانی

دانشیار مدیریت ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایرا ن

محمدحسین محمدی

دانشجوی کارشناسی ارشد، مدیریت ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایرا ن