ارزیابی قابلیت تشخیصی و تفکیکی مقیاس درجه بندی اختلال نقص توجه بیش فعالی ( ADHD )بزرگسالان کانرز (نسخه غربالگری-خودگزارشی) در نشانه شناسی علائم ADHD بزهکارانزندانی: یک اعتبارسنجی کنترل شده در رشت

مقدمه: اختلال نقص توجه/بیش فعالی ADHD می تواند زمینه ساز گرایش به رفتارهای پرخطر باشد و استفاده از یک ابزار تشخیصیدقیق برای گزینش علائم ADHD در جمعیت های بزهکار، امری ضروری است.هدف: از این رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی قابلیت تشخیصی و تفکیکی مقیاس درجه بندی ADHD بزرگسالان کانرزخودگزارشی: نسخه غربالگری CAARS-S: SV در بزهکاران زندانی واجد نشانه شناسی ADHD و افراد عادی با فقدان قطعیتشخیص ADHD براساس مقیاس درجه بندی وندر-یوتا ۲۵ - WURS بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه اعتبارسنجی در زندان مرکزی رشت در سال ۱۳۹۵ - ۱۳۹۴ ، ۶۷ زندانی مرتکب سرقت و ۷۰ فردعادی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارها شامل CAARS-S: SV ، ۲۵ - WURS ، مقیاس سازگاری اجتماعی و پرسشنامه استرسادراکشده بود. داده ها با استفاده از تحلیل تمایز، آزمون کایاسکوئر، تحلیل واریانس/کواریانس چندمتغیره و تک متغیره و آزمون تعقیبیحداقل تفاوت معنی دار فیشر تحلیل شدند. نتایج: تحلیل تمایز نشان داد که CAARS-S: SV توانست علائم ADHD دو گروه از بزهکاران واجد نشانه شناسی و افراد عادی رااز یکدیگر تشخیص دهد و صحت طبقه بندی کلی آن معادل ۲ / ۶۷ % می باشد. همچنین، پس از تحلیل های کنترل شده، میانگین نمراتمولفه های سازگاری اجتماعی و استرس ادراکشده در بزهکاران واجد نسبت به سایر گروه ها با احتساب نقطه برش بهینه ۵۵ ≤ Tبه طورمعنی داری بیشتر بود.نتیجه گیری: CAARS-S: SV عملکرد گزینشی قابل قبولی در بزهکاران واجد نشانه شناسی ADHD داشته و می تواند درسنجش های مرتبط با این جوامع به کار رود

کلیدواژه ها:

نقص توجه ، بیش فعالی ، اعتبار ، سرقت ، استرس روانی ، سازگاری اجتماعی