پیش بینی پریشانی روانشناختی بر اساس خودشفقتی و قدر دانی: نقش میانجی کمالگرایی

هدف این پژوهش پیش بینی پریشانی روانشناختی بر اساس شفقت به خود و قدر دانی با نقش میانجی کمالگرایی بود. اینمطالعه همبستگی و از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری تمامی افراد زن و مرد ۱۸ تا ۶۰ ساله شهرستان تهران بود. نمونه آماریاین پژوهش شامل تعداد ۳۸۴ نفر بود. روش نمونه گیری در دسترس بود. ابزار های جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه پریشانیروانشناختی کسلر، پرسشنامه شفقت خود، پرسشنامه قدردانی GQ-۶ مک کالو و همکاران و مقیاس توسط کمالگرایی تری شورتو همکاران بود. داده های با استفاده از نرم افزار SPSS و LISREL تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد کمالگرایی مثبت اثرمستقیم و معناداری بر آشفتگی روانشناختی ندارد، اما منفی اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر آشفتگی روانشناختی دارد، شفقت بهخود اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر آشفتگی روانشناختی دارد، اثر مستقیم، منفی و معناداری بر کمالگرایی مثبت دارد اما اثرمعناداری بر کمالگرایی منفی ندارد. قدردانی اثر مستقیم، منفی و معناداری بر آشفتگی روانشناختی دارد و اثر مستقیم، مثبت ومعناداری بر کمالگرایی مثبت دارد همچنین اثر منفی و معناداری بر کمالگرایی منفی دارد. اثر غیر مستقیم شفقت به خود برآشفتگی روانشناختی به واسطه کمالگرایی معنادار نبود. اما اثر غیر مستقیم قدردانی بر آشفتگی روانشناختی به واسطه کمالگراییمعنادار بود. نتایج پژوهش مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

پریشانی روانشناختی ، شفقت به خود ، قدر دانی ، کمالگرایی