تاثیر یادگیری معکوس بر بهبود نتایج تحصیلی در مدارس ابتدایی

یادگیری معکوس به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی در سال های اخیر توجه فراوانی به خود جلب کرده است. در این روش، به جای تدریس محتوا در کلاس و انجام تکالیف در خانه، فرآیند تدریس به طور معکوس انجام می شود؛ به این معنا که دانش آموزان محتوای آموزشی را در خانه از طریق منابع چندرسانه ای مانند ویدیوها و مقالات مطالعه می کنند و در کلاس به حل مسائل و تمرین های عملی می پردازند. این مدل یادگیری امکان تعامل بیشتر دانش آموزان با آموزگار و همکلاسی های خود را فراهم کرده و محیطی پویا و مشارکتی را در کلاس ایجاد می کند. در سیستم های آموزشی سنتی، به ویژه در مقاطع ابتدایی، تدریس به صورت آموزگار محور انجام می شود و دانش آموزان معمولا فرصت کمی برای مشارکت فعال در فرآیند یادگیری دارند. این روش اغلب منجر به کاهش انگیزه و تعامل دانش آموزان می شود. از سوی دیگر، نتایج تحصیلی دانش آموزان نیز تحت تاثیر مستقیم روش های تدریس قرار دارد. با توجه به اهمیت بهبود کیفیت آموزش در مقطع ابتدایی، یافتن روش هایی که بتواند نتایج تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشد، از اهمیت بالایی برخوردار است. یادگیری معکوس به دلیل تغییر نقش آموزگار و دانش آموز و افزایش فرصت های یادگیری فعال، می تواند روشی موثر برای رفع چالش های آموزشی کنونی باشد. این پژوهش به بررسی تاثیر یادگیری معکوس بر بهبود نتایج تحصیلی در مدارس ابتدایی می پردازد.

کلیدواژه ها:

کلاس درس ، یادگیری معکوس ، استراتژی ، نتایج تحصیلی ، آموزگار ، دانش آموز