تحلیل تاثیر روابط مثبت آموزگار و دانش آموز بر پیشرفت تحصیلی در دوره ابتدایی

روابط بین آموزگار و دانش آموز یکی از عوامل کلیدی در شکل گیری محیط یادگیری موثر است. ایجاد یک ارتباط مثبت و همدلانه بین آموزگار و دانش آموز نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی کمک می کند، بلکه در تقویت اعتماد به نفس، انگیزه و رشد روانی دانش آموز نیز موثر است. به ویژه در دوره ابتدایی که کودکان در حال شکل گیری شخصیت و هویت تحصیلی خود هستند، نقش آموزگار به عنوان یک الگوی موثر و حامی از اهمیت بیشتری برخوردار است. روابط ضعیف بین آموزگار و دانش آموز می تواند مانعی جدی برای پیشرفت تحصیلی و رشد عاطفی دانش آموزان ایجاد کند. با توجه به اهمیت روابط بین فردی در محیط های آموزشی، شناخت چگونگی تاثیر روابط مثبت بین آموزگار و دانش آموز بر موفقیت تحصیلی، می تواند به بهبود کیفیت آموزش کمک کند. ارتباطات بین آموزگار و دانش آموز نه تنها به عنوان یکی از عوامل تعیین کننده موفقیت تحصیلی دانش آموزان مطرح می شود، بلکه در ایجاد یک محیط آموزشی امن و حمایت کننده نیز نقش مهمی ایفا می کند. تحقیقات نشان داده اند که روابط مثبت می تواند به دانش آموزان کمک کند تا احساس تعلق و حمایت بیشتری در محیط مدرسه تجربه کنند و در نتیجه به یادگیری بهتر و نتایج تحصیلی بالاتری دست یابند. این مقاله به بررسی تاثیر روابط مثبت بین آموزگار و دانش آموز بر پیشرفت تحصیلی در دوره ابتدایی می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل نقش تعاملات سازنده و حمایتی آموزگار در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که روابط مثبت آموزگار و دانش آموز می تواند به افزایش انگیزه، اعتماد به نفس و بهبود کلی کیفیت یادگیری منجر شود. همچنین، پژوهش به این نتیجه رسیده است که ایجاد محیطی مثبت و همدلانه در کلاس درس می تواند تاثیر بسزایی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

روابط مثبت ، رابطه آموزگار و دانش‎آموز ، پیشرفت تحصیلی ، کلاس درس ، مدارس ابتدایی.