رابطه متقابل تاب آوری و سبک های فرزندپروری تربیت دانش آموزان موفق با تاثیر از دیدگاه های مختلف دانشمندان

تاب آوری یکی از مفاهیم و سازه های بهنجار مورد توجه و مطالعه ی روانشناسی مثبت گرا است و غالب پژوهش های مربوط به تاب آوری در حوزه روانشناسی تحولی انجام شده است. تاب آوری به عنوان حفظ سلامتی و عملکرد موفقیت آمیز و سازگاری با یک بافت و موقعیت تهدید آمیز تعریف می شود. تاب آوری به عنوان میزان توانایی فرد در تطابق در شرایط ناگوار تعریف شده است که شامل شایستگی فرد، اعتماد به نیروهای درونی، پذیرش تغییرات به عنوان عامل مثبت و تاثیرات معنوی می شود. تاب آوری مفهوم جدیدی است که در سال های اخیر مورد توجه روانشناسان قرار گرفته است و محققان عوامل متعددی از جمله ویژگی های فردی، خانوادگی و اجتماعی را به عنوان عوامل تاثیر گذار بر تاب آوری معرفی کرده اند. در علوم روز روانشناسی موضوعی که به روشنی محقق گشته است تاثیر ویژگی های شخصیت افراد بر سبک زندگی آنان می باشد. این موضوع در شیوه ی وقوع برخورد افراد با مسائل روز تاثیر گذاشته و نتایج رفتاری متفاوتی را به وجود می آورد. این موضوع هم می تواند نوعی از زندگی عاری از استرس و سرشار از آرامش را شامل شود و هم می تواند زمینه را برای به وجود آوردن زندگی ناسالم فراهم سازد. از آنجا که افراد در خانواده هایی با سبک های متفاوت زندگی می کنند و ویژگی های متفاوتی دارند، تاب آوری میزان مقابله آن ها در مقابل رویداد های ناخوشایند را تحت تاثیر قرار می گیرد. دانش آموزان در طول دوران زندگی، خصوصا دوران تحصیل با مشکلات زیادی مواجه می شوند. ما نمی توانیم مشکلات اساسی زندگی را از زندگی آنها کسر کنیم، اما می توانیم کاری کنیم که دانش آموزان پای مشکلات خود بایستند و آنها را به عنوان منبعی لایزال بدانند که می توانند برای پیشگیری زندگی بر آنها تکیه زنند. یکی از مهمترین توانایی های انسان که باعث سازگاری موثر با عوامل خطر می شود، تاب آوری است. تاب آوری عاملی است که باعث انعطاف پذیری و مقابله موثر با عوامل و موقعیت های استرس زا می شود

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، سبک فرزندپروری ، مدرسه ، دانش آموز ، سلامت.