طرح جنگلداری چندمنظوره : رویکردی نوین به منظور جنگلکاری، حفاظت و توسعه توریسم در ناحیه رویشی ایرانی - تورانی

پروژههای جنگل کاری و ایجاد پارکهای جنگلی در مناطق خشک نیازمند انجام مطالعات دقیق منابع پایه شامل بررسی های اقلیمی ، وضعیت منابع آب، بررسی شرایط خاک و زمین و تطبیق شرایط منطقه با نیازهای گونه های گیاهی و نیاز آبی آنها، تعیین حداقل و حداکثر دمای قابل تحمل برای گونه های گیاهی ، بررسی آفات و بیماریها و غیره است . مناطق خشک و نیمه خشک جنوب شهرستان ورامین یکی از مناطقی است که به دلیل شرایط فرسایش خاک و چرای مازاد دام و تخریب مراتع و پوشش گیاهی در اولویت جهت اجرای طرحهای جنگل داری چندمنظوره با رویکرد توسعه گردشگری و حفاظت است . بنابراین ، هدف از این پژوهش ارزیابی جامعی از شرایط اکولوژیکی و اقتصادی و اجتماعی این منطقه و درنهایت اجرای طرح جنگل داری چندمنظوره با هدف حفاظتی ، توسعه گردشگری و ارزیابی اثرات جنگل کاری بر خاک و پوشش گیاهی است . ارزیابی توان محیط زیستی تفرج به روش رویهم گذاری نقشه های اکولوژیکی انجام شد. بدین منظور، نخست نقشه سازی عوامل اکولوژیکی شامل شیب ، جهت ، ارتفاع، تراکم پوشش گیاهی ، بارش و دما و نیز بافت خاک انجام شد. سپس نقشه ها طبقه بندی و برحسب میزان مطلوبیت برای تفرج گسترده کدگذاری شده و رویهم گذاری شدند و درنهایت طبقات دارای توان درجه ۱ و ۲ و نامطلوب از تلفیق این لایه ها ایجاد و مناطق دارای توان معرفی شدند. درنهایت با بررسی نتایج ارزیابی توان اکولوژیک گردشگری و نتایج آنالیز خاک و نیز نتایج دادههای اقتصادی و اجتماعی منطقه مورد بررسی ، طرح جنگل داری چندمنظوره برای منطقه تهیه و مقرر شد که بخش اعظم منطقه شکرآباد به دلیل وجود توان بالقوه تفرج گسترده به این امر اختصاص یابد و سایر قسمت های مناطق فخرآباد و دولت آباد که در آنها وضعیت خاک تا حدی بهتر می باشد، به کاشت گونه های گیاهی سازگار با شرایط منطقه اختصاص یافته و سایر قسمت ها نیز به حفاظت و احیا خاک و پس از بهبود نسبی وضعیت خاک در مرحله بعد به فعالیت های مناسب دیگر اختصاص یابد.

کلیدواژه ها:

فاکتورهای اکولوژیک ، طرحهای جنگل داری چندمنظوره ، شکرآباد ، فخرآباد ، دولت آباد.