ارزیابی پروژه اجرای سامانه های آبگیر بر اساس ترکیب پوشش گیاهی ، تنوع و غنای گونه ای در جنگلکاریهای مناطق خشک (مطالعه موردی: جنگلکاری بیجی ، کرج)

در طی چند دهه اخیر پروژه های مختلفی برای برای مدیریت حوزههای آبخیز خشک در کشور انجام شده است . با توجه به اینکه اقدامات آبخیزداری در سطح گسترده در کشور دارای سابقه طولانی است از این رو ارزیابی کمی از اقدامات به عمل آمده چندان مورد توجه قرار نگرفته است . این در حالی است که ارزیابی طرح های آبخیزداری به منظور تجزیه و تحلیل اقدامات انجام شده و تدوین راهکارهای اصولی یکی از نیازهای اساسی در این زمینه است . در این مطالعه اثر اجرای پروژه احداث سامانه های آبگیر در جنگلکاری بیجی کلانشهر کرج از طریق ترکیب پوشش گیاهی در رابطه با خصوصیات ادافیکی مورد بررسی قرار گرفته است . در این زمینه چهار منطقه بعد از اجرای طرح در سال ۸۶ و یک منطقه شاهد مد نظر قرار گرفت . نتایج نشان داد که گونه های گیاهی در ۴ منطقه مورد بررسی بر اساس آنالیز CCA در دو جهت مشخص قرار گرفته اند. گونه های گیاهی گروه A، B و C اکثرا گونه های چند ساله و جزو گونه های مراحل کلیماکس هستند. پس از اجرای طرح آبخیزداری احداث سامانه های آبگیر انطباق و شباهت فلورستیکی بین مناطق ایجاد شده است . این در حالی است که نتایج موید اختلاف فاحش بین ترکیب گیاهی منطقه قبل از اجرای طرح و پس از اجرای طرح است . میزان عناصر غذایی و درصد رطوبت اشباع نیز پس از اجرای طرح بالاتر از قبل از اجرای طرح بوده است . نتایج تجزیه واریانس یک طرفه نشان داد که بین مناطق مورد بررسی از نظر تنوع و غنا اختلاف معنی داری وجود دارد. نتایج مقایسه میانگین ها برای تنوع و غنا نیز نشان داد که تنوع و غنا گونه ای در مناطق بعد از اجرای طرح با منطقه شاهد اختلاف داشته و مقادیر آنها از منطقه شاهد بیشتر است .

کلیدواژه ها:

ترکیب گیاهی ، تنوع و غنا ، خصوصیات ادافیکی ، سامانه های آبگیر.