طب سوزنی شهری مرهمی بر زخم بافت های حاشیه شهر

پدیده حاشیه نشینی پدیده ای شهری است که با توجه به رشد شهرنشینی بی رویه در جهان و مهاجرت از روستا به شهر با قصد رفاه بیشتر شکل گرفته و گسترش یافته است. بافت های حاشیه نشینی به عنوان برهم زننده تعادل فیزیکی شهرها، نشان دهنده توسعه ناموزون شهری و منطقه ای است و به دغدغه ی بسیاری از متخصصین شهری، جامعه شناسان و معماران و مدیران شهری تبدیل گشته است. با گسترش شهرها و تبدیل آنها به کلان شهرها لزوم کنترل وضعیت حاشیه نشینی و جلوگیری از گسترش آن بیش از پیش احساس می شود. در این مقاله حاشیه نشینی، عوامل آن و مشکلات پدید آمده ناشی از این مسئله بررسی و پس از آن طب سوزنی شهری به عنوان راهکار تاثیرگذار محرک توسعه و رشد خرد مقیاس در جهت کاهش پیامدهای این مهم معرفی گردید. هدف طب سوزنی شهری این است که بر روی فضاهایی که در ساختار شهری شهرها منسوخ و متروک شده اند عمل کند. یعنی استفاده از فضای عمومی به عنوان نقطه ملاقات کار و اوقات فراغت، کاهش فاصله بین این دو کارکرد و در نتیجه ایجاد شهری کارآمدتر و پایدارتر. به بیانی جامع تر؛ هدف طب سوزنی شهری، برطرف کردن "مشکلات شهری" با استفاده از فرصت های توسعه است. گام های کوچک در مسیر هدفی صریح و روشن در درازمدت به تغییرات بزرگ منتهی می گردد. در این پژوهش از روش کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده و حوزه ی هدف آن، کلان شهرهای کشور می باشد.

کلیدواژه ها:

طب سوزنی شهری ، محرک توسعه و رشد خرد مقیاس ، بافت های حاشیه شهری