رهیافتی به برنامه ریزی مشارکتی در بافت حاشیه شهر با رویکرد شهر سالم (نمونه موردی: کوی نه دره مشهد)

این پژوهش با فرض رفع مشکلات حاشیه نشینی با توجه به ارایه راهکارهای برنامه ریزی مشارکتی برای بافت حاشیه ای با تمرکز بر رویکرد شهر سالم قصد دارد با بهره گیری از نمونه موردی به بررسی و تطبیق معیارهای شهر سالم در بافت حاشیه دست یابد و راهکارهای جامعی مبنی بر حل مشکلات بافت حاشیه نشین ارائه دهد. بدین منظور از طریق تکنیک پرسشنامه، داده های مورد نیاز از جامعه آماری منتخب جمع آوری شد و با استفاده از روش های آماری، مولفه های مورد نظر مورد تجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار گرفت و در انتها با تهیه جدول سوات از محدوده، راهبردها اولویت بندی شدند. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد محرومیت و عدم برخورداری این سکونتگاه ها از تسهیلات زندگی شهری در قیاس با دیگر نواحی شهری، آنها را کانون مسائل بغرنج شهری و مغایر با معیارهای شهر سالم در ابعاد مختلف زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و عملکردی، بهداشتی و سلامت نموده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که با توجه به وضعیت وخیم بافت های حاشیه مشهد به ویژه محدوده مورد مطالعه و افزایش روزافزون این پدیده و با توجه به اینکه تاکنون برای مقابله و جلوگیری این پدیده ناموفق بوده ایم، نیازمند یک مدیریت واحد و هماهنگ با کلیه ارگان های مربوطه می باشیم تا با برنامه ریزی و عمل در مورد راهکارهای اولیه، برای جلوگیری از پیدایش حاشیه نشینی و مقابله با افزایش آن بتوان به موفقیت رسید.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی مشارکتی ، حاشیه شهر ، شهر سالم ، کوی نه دره ، مشهد