اکوتوریسم و حفاظت از تنوع زیستی

طبیعت گردی یا بومگردشگری یا اکوتوریسم یکی از شاخه های نوظهور گردشگری است که در آن گردشگران از روی کنجکاوری برای دیدار از مناطق طبیعی نامسکون و دست نخورده جهان سفر م ی کنند و به تماشای گیاهان و پرندگان و ماهی ها و دیگر جانوران می پردازند. همچنین این افراد علاوه بر سفر، مسئولیت هایی جهت حفظ محیط و فرهنگ بومی منطقه می پذیرند. اکوتوریسم باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه ای شده و همچنین اثرات منفی بر محیط زیست و جوامع گیاهی و جانوری حاضر در منطقه می گذارد. اکوتوریسم همچنین به عنوان یک توریسم جایگزین مشخص م ی شود که از توریسم های مرسوم متفاوت است . توریسم جایگزین توسط تفاوت در آموزشهای فرهنگی ، علمی ، ماجراجویی در طبیعت و توریسم کشاورزی یا دامداری ، مزرعه و زیرمجموعه روستایی مشخص می شود. در این مفهوم، اکوتوریسم می تواند شامل گردشگری کشاورزی (گردشگری مزرعه ) و گردشگری آموزشی (گردشگری آموختنی ) باشد. گردشگری آموزشی -اکولوژیکی -کشاورزی (AEET) یک مفهوم توسعه ای در گردشگری اکوتوریسم است که شامل سفر به مناطق طبیعی یا مکانهای کشاورزی (به معنای گسترده) با هدف آموزش، حفظ محیط زیست ، ترویج محصولات کشاورزی و حفظ زندگی ، از جمله رفاه جامعه محلی می شود. بنابراین ، گردشگری اکوتوریسم به شکل گردشگری کشاورزی و آموزشی قادر است به حفظ تنوع زیستی کمک کند و اثرات منفی گردشگری بر محیط زیست را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

تنوع زیستی ، حفاظت ، گردشگری مزرعه ، گردشگری آموزشی ، گردشگری آموزشی -اکولوژیکی -کشاورزی