تاثیر زمانهای مختلف کاشت و محلولپاشی با محرکهای رشد بر برخی صفات آفتابگردان

به منظور بررسی تاثیر زمانهای مختلف کاشت و محلولپاشی با محرکهای رشد بر برخی صفات آفتابگردان بومی استان آذربایجان غربی ، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با ۳ تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجانغربی انجام گرفت . زمان کاشت به عنوان فاکتور اصلی شامل سه سطح (۲۷ فروردین ، ۱۶ اردیبهشت ، ۵ خرداد) و فاکتور فرعی شامل چهار تیمار محلولپاشی با محرکهای رشد (دالجین ، هوموس PK، هورت پلاس، کدامین ۱۵۰) بود. صفات مورد مطالعه شامل ارتفاع بوته ، وزن خشک ساقه ، وزن خشک برگ، وزن خشک طبق ، وزن هزار دانه ، عملکرد دانه ، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت دانه بود. نتایج نشان داد که زمانهای مختلف کاشت و محلولپاشی با محرکهای رشد از لحاظ آماری تاثیر معنی داری بر اکثر صفات مورد بررسی داشت . از لحاظ عملکرد دانه بیشترین مقدار مربوط به تیمار دالجین و تاریخ کاشت دوم (۱۶ اردیبهشت ) بوده، و تیمار شاهد با تاریخ کاشت اول از کمترین مقدار برخوردار بودند. تاریخ کاشت دوم با ۲۸۷۰۹ کیلوگرم در هکتار بیشترین و تاریخ کاشت اول با ۲۰۷۴۵ کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد بیولوژیک را دارا بودند. تیمارهای محلولپاشی از لحاظ عملکرد بیولوژیک دارای اختلاف معنی داری بودند به طوری که بالاترین عملکرد بیولوژیک (۳۰۷۹۶ کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار دالجین و کمترین مقدار ( ۲۱۱۱۶ کیلوگرم در هکتار) متعلق به تیمار شاهد بود.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، تاریخ کاشت ، محلولپاشی ، کود زیستی ، عملکرد دانه