تاثیر سطح پروتئین جیره بر کیفیت آب پرورشی

پروتئین یکی از مهمترین و گرانترین مواد مغذی موجود در جیره می باشد که بیشترین نقش در رشد را دارد. در صورت مصرف زیاد پروتئین به جای این که آنها صرف رشد و افزایش وزن ماهی گردند، صرف تولید انرژی می شود. از طرفی مواد دفعی نظیر آمونیوم افزایش یافته که خود سبب افزایش بار آلودگی محیط و کاهش کیفیت آب می گردد. آمونیوم و آمونیاک از فاکتورهایی هستند که می توانند با عدم مدیریت صحیح و مناسب در استخرهای پرورشی مشکل ساز شده و عواقب نامطلوبی را ایجاد نمایند. پروتئین جیره و تعادل آن، اولین گام موثر در راستای تولید جیره غذایی کم هزینه با کارایی بالا در رشد ماهیان محسوب می شود. کمبود یا مازاد پروتئین جیره سبب کاهش رشد یا آلودگی منابع آبی و مضرات ناشی از آن را در پی خواهد شد. تعیین میزان پروتئین مورد نیاز برای ماهی در طول دوره به منظور بدست آوردن بهترین بازده غذایی ، صرفه جویی در هزینه ها و کاهش ورود نیتروژن به داخل اکوسیستمهای آبی از فاکتورهای اساسی مدیریت آبزی پروری می باشد.

کلیدواژه ها:

پروتئین ، جیره ، ترکیبات ازت و آمونیاک