بررسی وضعیت جهانی فعالیت بدنی سالمندان: مقایسه بین ایران و کشورهایتوسعه یافته

یکی از حساس ترین دوران زندگی انسان ها، دوران سالمندی است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی می باشد. با در نظر داشتن نیازهای خاص این دوران، توجه به رفتارهای ارتقا دهنده سلامت در سالمندان نیز امر بسیار مهمی به حساب می آید. فعالیت بدنی و ورزش یکی از موثرترین روش های پیشگیری از اختلالات دوران سالمندی است و موجب عقب انداختن دوران سالمندی می شود و سالمندانی که ورزش می کنند از سلامتی و نشاط بیشتری برخوردار می باشند. به وجود آوردن شرایط منا سب برای تحرک بیشتر (ورزش های تفریحی و اوقات فراغت) که از یک طرف موجب سرگرمی و پرکردن اوقات فراغت سالمندان می شود و از طرف دیگر نیاز مبرم آنها به تحرک را برطرف سازد، از ضروری ترین تدابیری است که باید در برنامه ریزی-های مربوط به گذران اوقات سالمندان اندیشه شود. هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه فعالیت وضعیت فعالیت بدنی سالمندان در ایران و کشورهای پیشرو بود. این پژوهش از نوع کیفی و با رویکرد توصیفی تحلیلی بود که با روش تحلیل محتوا انجام شد. جامعه-آماری گزارش سازمان بهداشت جهانی تحت عنوان نمای کشورها: گزارش جهانی وضعیت فعالیت بدنی، ۲۰۲۲ بود که در آن اطلاعات مربوط به ۱۶۴ کشور ارائه گردیده است. نتایج حاصل از مقایسه وضعیت فعالیت بدنی سالمندان ایران با ۱۹ کشور پیشرو حاکی از این بود نرخ سالمندی در ایران در مقایسه با آن کشورها پایین تر است و ایران دیرتر با پدیده سالمندی مواجه شده است. از طرف دیگر بهره گیری از طب مدرن، دسترسی به مراقبت های بهداشتی و استانداردهای مناسب برای زندگی باعث گردیده آمار سالمندی در این کشورها بالاتر باشد. علاوه بر این بررسی ها نشان داد که کشور ایران فاقد اهداف ملی برای فعالیت بدنی سالمندان است و ضرورت دارد که با الگو برداری از اقدامات کشورهای پیشرو نسبت به تدوین اهداف ملی برای فعالیت بدنی سالمندان اقدام شود.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، فعالیت بدنی ، اوقات فراغت ، وضعیت جهانی