اصول روان درمانگری چند بعدی معنوی

اغلب الگوهای رواندرمانگری در حوزه ادراک، به دو موضوع هستی و خود ادراکشده میپردازند. هدف پژوهش حاضر بررسی ادراکهای مبنا و تنظیم اصول الگوی چندبعدی معنوی است. این پژوهش حاصل تحلیل متون دینی (قرآن کریم و روایات)، متون و یافتههای روانشناختی و تجربه بالینی است. یافتهها نشان میدهند انسان دارای دو بعد معنوی و طبیعی، اما متعادل و توحیدی است. این ابعاد خود از وجوه مختلفی برخوردارند که بیانگر پیچیدگی خلقت انسان است. حوزه ادراکی انسان دارای چهار موضوع اصلی است: مبدا، معاد، هستی و خود. محور این چهار موضوع، خداپنداشت (ادراک توحیدی و واقعی خداوند) است و لذا رواندرمانگری چندبعدی معنوی نیز اصول اساسی خود را بر مبنای این حوزه ادراکی تنظیم کرده است. مبدا ادراکشده (توحید)، انسان را با معنویت درگیر کرده، سازوکار درمانی «وحدتیابی» (انسجام) اعمال و درپی آن غایت ادراکشده (معاد)، «هدفمندی» اعمال را فعال میکند. با فعالشدن این دو، در حوزه هستی ادراکشده، سازوکار «ارزشمندی» و «معناددهی» به اعمال، و در حوزه خود ادراکشده سازوکارهای «فراروی» در بعد معنوی فعال میشوند. این سازوکارها در چارچوب اصل «عقلانیت» و «خودنظمجویی تعالیجویانه» زمینه درمان و تعالیخواهی مراجع را فراهم میکنند. با فعال سازی بعد معنوی درمان مراجعان با مشکلات روانشناختی احتمالا با سرعت بیشتر و به دلیل پیوند تغییرات با نظام اعتقادی فرد، با عود کمتری صورت میگیرد.

کلیدواژه ها:

روان درمانگری چند بعدی معنوی ، اصول درمان ، معنویت درمانی ، مذهب و روان درمانی