ارزیابی مقاومت لرزه ای سازه های موجود و مقاوم سازی آنها

برخی از ساختمان های با اهمیت زیاد، دارای قدمت قابل ملاحظه ای بوده و در نتیجه از نظر لرزه ای دارای مقاومت و یا شکل پذیری مورد نیاز در مقابل زلزله های مورد انتظار نمی باشند . این گونه ساختمان ها باید به منظورتحمل بار های لرزه ای محتمل در آینده، تقویت گردند . بدین منظور ابتدا باید مدل سازه ای مناسبی تهیه شده وسپس بر مبنای مطالعات لرزه خیزی ویا پیشنهاد های آیین نامه ای، مقدار مناسبی برای پارامتر های طر احی ویا کنترل انتخاب گردد . مرحله بعدی تعریف شاخص هایی است که بر اساس آنها میزان خرابی و نحوه توزیع آن در سازه قابل تعیین باشد . سپس باید سازه مدل شده را مورد تحلیل دینامیکی غیر خطی قرار داده و شاخص های خرابی را تعیین نمود . با توجه به نتایج حاصله می توان در مورد میزان تقویت لازم و چگونگی آن تصمیم گیری نمود. در این مقاله در ابتدا انواع شاخص های خرابی سازه ای معرفی شده و سپس به عنوان مثال یک ساختمان ده طبقه موجود در تهران مورد ارزیابی لرزه ای قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

تحلیل خطر پذیری لرزه ای ، شاخص خرابی ، سازه های موجود ، تقویت