اثربخشی فیلم درمانی بر بهبود عواطف خودآگاه و بازشناسی هیجان در افراد دارای افکار خودکشی با اختلال افسردگی اساسی در استان یزد

این پژوهش به منظور تعیین اثربخشی فیلم درمانی بر بهبود عواطف خودآگاه و بازشناسی بیان چهره ای هیجان در افراد دارای افکار خودکشی با اختلال افسردگی اساسی انجام شد. پژوهش از نوع تجربی (پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) بود. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه عواطف خودآگاه، آزمون بازشناسی بیان چهره ای هیجان و پرسشنامه افکار خودکشی بک (۱۹۷۹) جمع آوری شد. پیشآزمون با استفاده از مقیاس عواطف خودآگاه و آزمون بازشناسی بیان چهره ای هیجان و مقیاس افکار خودکشی، بر روی هر دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمایش تحت ۶ جلسه فیلم درمانی قرار گرفت. گروه کنترل در فهرست انتظار قرار داده شد. پس از اجرای پس آزمون بر روی هر دو گروه، داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره تحلیل شد. مشخص شد که فیلم درمانی بر بهبود عواطف خودآگاه و بازشناسی بیان چهره ای هیجان افراد دارای افکار خودکشی با اختلال افسردگی اساسی موثر است. بر این اساس که فیلم درمانی می تواند روش مناسبی برای بهبود عواطف خودآگاه و بازشناسی هیجان در افراد دارای افکار خودکشی با اختلال افسردگی اساسی باشد.

کلیدواژه ها:

فیلم درمانی ، عواطف خودآگاه ، بازشناسی هیجان ، افکار خودکشی ، افسردگی اساسی