اثربخشی طرحواره درمانی گروهی مادران بر احساس حقارت دختران دبستانی خانواده های طلاق

طرحواره درمانی یکی از روش های درمانی نوین است که برای بهبود وضعیت روانی و رفتاری افراد استفاده می شود. این روش در سال های اخیر به عنوان یک راهکار موثر برای کاهش احساسات منفی و افزایش سلامت روانی در گروه های مختلف از جمله کودکان و نوجوانان مطرح شده است. در این پژوهش، اثربخشی طرحواره درمانی گروهی مادران بر احساس حقارت دختران دبستانی خانواده های طلاق مورد بررسی قرار گرفته است. طلاق والدین به عنوان یکی از عوامل موثر در ایجاد مشکلات روانی و رفتاری در کودکان شناخته می شود. این موضوع می تواند منجر به احساس حقارت، کاهش اعتماد به نفس و مشکلات ارتباطی در کودکان شود. در این راستا، مداخلات درمانی که بتوانند به کاهش این مشکلات کمک کنند، از اهمیت ویژه ای برخوردارند. در این پژوهش، مادران خانواده های طلاق به صورت گروهی تحت طرحواره درمانی قرار گرفتند. طرحواره درمانی به مادران کمک کرد تا الگوهای منفی رفتاری و شناختی خود را شناسایی و اصلاح کنند. همچنین، این روش به مادران آموزش داد تا چگونه به شکل بهتری با فرزندان خود ارتباط برقرار کنند و نیازهای روانی آنها را درک کنند. یافته های این پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی گروهی مادران تاثیر قابل توجهی بر کاهش احساس حقارت دختران دبستانی دارد. مادرانی که در این جلسات شرکت کرده بودند، توانستند بهبود قابل ملاحظه ایدر نحوه ارتباط با فرزندان خود ایجاد کنند که این موضوع به نوبه خود منجر به افزایش اعتماد به نفس و کاهش احساس حقارت در دختران شد. این یافته هانشان می دهد که مداخلات مبتنی بر طرحواره درمانی می تواند به عنوان یک روش موثر در بهبود وضعیت روانی کودکان خانواده های طلاق مورد استفاده قرار گیرد. از دیگر نتایج این پژوهش می توان به بهبود وضعیت روانی و عاطفی مادران اشاره کرد. مادرانی که در این جلسات شرکت کرده بودند، توانستند به شکل موثرتری با استرس ها و مشکلات روزمره خود مواجه شوند و الگوهای مثبت تری را در رفتار خود به نمایش بگذارند. این موضوع نه تنها به بهبود وضعیت روانی دختران کمک کرد، بلکه کیفیت زندگی خانواده ها را نیز بهبود بخشید. به طور کلی، نتایج این پژوهش حاکی از آن است که طرحواره درمانی گروهی می تواند به عنوان یک ابزار کارآمد در کاهش مشکلات روانی و رفتاری کودکان خانواده های طلاق مورد استفاده قرار گیرد. این روش نه تنها به بهبود وضعی تروانی کودکان کمک می کند، بلکه باعث افزایش کیفیت روابط والد-فرزند و بهبود سلامت روانی کل خانواده می شود.