بررسی رابطه بین خودتنظیمی و خودناتوان سازی در بین دانش آموزانش اهدشهر یاسوج

زمینه و هدف: مفهوم خودناتوان سازی تحصیلی به عنوان یک آسیب روانشناختی شایع در میان فراگیران نظام های آموزشی مورد توجه است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه خود تنظیمی با خودناتوان سازی دانش آموزان انجام گرفت. روش بررسی: روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی به روش همبستگی است. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان دختر و پسر در مدارس شاهد شهر یاسوج بودند در سال تحصیلی ۰۳-۱۴۰۲ که به روش تصادفی انتخاب شدند تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل ۳۱۰ نفر از دانش آموزان بود که به روش صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و با رضایت آگاهانه به سوالات پرسشنامه ها جواب دادند . تعدادی از پاسخ نامه ها به علت داده های پرت یا تکمیل نبودن پرسشنامه ها کنار گذاشته شد و در مجموع داده های ۲۵۹ نفر تحلیل شد ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی شوینگر و استینسمر پلستر(۲۰۱۰،) پرسشنامه خودتنطیمی بوفارد و همکاران(۱۹۹۵)بود. داده ها با نرم افزارهای SPSS۲۴ و نیز روش همبستگی پیرسون و تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین خودتنظیمی و خودناتوان سازی رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خود تنظیمی هیجانی ، خودناتوان سازی تحصیلی