سبک های دلبستگی به خدا، تاب آوری، شفقت به خود بر رضایت زناشویی

سابقه و هدف: رضایت زناشویی احساسی عینی از خشنودی و لذت تجربه شده ی زن و مرد با توجه به تمام جنبه های ارتباط زناشویی است؛ ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط سبک های دل بستگی به خدا، تاب آوری و شفقت به خود با رضایت زناشویی زوجین شهر اصفهان است. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی و هم بستگی بود. جامعه ی پژوهش شامل تمام زوجین مراجعه کننده به کلینیک های روان شناسی و فرهنگ سراهای خانواده ی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ به تعداد ۴۲۰ نفر بود که به روش نمونه گیری هدفمند و داوطلبانه ۱۱۰ زوج (زوج ۴۴ زن و ۶۶ مرد) انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های دل بستگی به خدا (QAG)، شفقت به خود (SCS، تاب آوری (RQ) و رضایتمندی زناشویی (MSQ) بود. داده ها از طریق روش ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار  SPSS-۲۳ تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که دل بستگی به خدا، تاب آوری و شفقت به خود با رضایت زناشویی زوجین شهر اصفهان ارتباط معناداری دارد (۰۱/۰P<،  ۲۸/۰, ۲۶/۰=r) . همچنین، از بین متغیرهای پیش بین پژوهش، متغیرهای دل بستگی به خدا (با آماره ی t برابر با ۲/۸۱) و شفقت به خود (با آماره ی t برابر با ۲/۴۹) می­تواند تغییرات مرتبط با رضایت زناشویی زوجین شهر اصفهان را پیش بینی کند و از بین مولفه های دل بستگی به خدا، مولفه های پایگاه مطمئن، اعتراض به جدایی، جست وجوی مجاورت و درک مثبت به خدا  با رضایت زناشویی ارتباط معناداری دارد و نیز بین مولفه های مهربانی با خود، اشتراکات انسانی و به هشیاری یا ذهن آگاهی با رضایت زناشویی ارتباط معناداری وجود دارد (۰۱/۰P<). استنتاج: نتایج این پژوهش نشان می دهد که سبک های دل بستگی به خدا و ابعاد آن و شفقت ممکن است در میزان رضایت زناشویی نقش داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Marital satisfaction of couples ، Resilience ، Self-compassion ، Styles of attachment to God ، سبک های دل بستگی به خدا ، تاب آوری ، شفقت به خود ، رضایت زناشویی زوجین